Rain Burroughs (Madison Iseman) poznajemy w momencie, gdy trafia do szpitala po kolejnym nasilonym ataku z przerażającymi halucynacjami. Nastolatka od trzech lat cierpi na schizofrenię. Nawet przy regularnym zażywaniu leków bardzo trudno jest jej odróżnić realny świat z chorymi, niepokojącymi wizjami. Dlatego też, gdy widzi jak jej sąsiadka przetrzymuje małą, czarnoskórą dziewczynkę w swoim domu, nie jest pewna czy kolejny raz umysł płata jej figle czy jest świadkiem poważnego przestępstwa. W ustaleniu prawdy nie pomaga jej fakt, że sąsiadka jest jej nauczycielką. W tym ciężkim czasie Rain może liczyć na pomoc nowego przyjaciela Caleba (Israel Broussard), jednak i tutaj pojawia się niepewność czy chłopak jest wytworem jej chorej wyobraźni. Co jest prawdą, a co fikcją?

Problemy psychiczne, schizofrenia czy rozdwojenie jaźni to bardzo wdzięczne tematy dla twórców filmowych. Daje nieskończone możliwości jeśli chodzi o rozwój fabuły czy postaci. „Tożsamość strachu” wyreżyserowana przez Castille Landon jest tego doskonałym przykładem. Film zaczyna się od mocnego przytupu, potem napięcie nie opada, a powoli jest potęgowane. Klimat zagubienia, szaleństwa jest wyczuwalny z każdego kadru. Jednym słowem jesteśmy zaproszeni przez twórców do umysłu Rain. Sama historia choć prosta to jednak może się podobać i zainteresować widza. Jednakże nawet dobra historia może zostać źle pokazana. To jest główna wada „Tożsamości strachu”.

Realizacja filmu jest poniżej oczekiwań widza. Drastyczne, podstawowe błędy zdjęciowe czy montażowe, które mocno rzucają się w oczy, a przede wszystkim odkrywają zagadkę, która skrzętnie przez twórców jest ukrywana do „szokującego” twista. Problem jest taki, iż dla spostrzegawczego widza „łamigłówkę” można rozwiązać w piątej minucie filmu. Razi przede wszystkim szkolna, szablonowa kompozycja kadrów, dzięki której łatwo zorientować „co jest nie tak w świecie Rain” oraz aktorstwo Katherine Heigl. Amerykańska aktorka za bardzo dosłownie podeszła do swojej roli. Brak w jej kreacji zamysłu oraz iskry życia, przez co twist, który oglądamy pod koniec filmu wcale nas nie zaskakuje, a dalszy rozwój wydarzeń jest również pewną oczywistością. Jednak pomimo tego wszystkiego film ogląda się przyzwoicie, dzięki Madison Iseman, która wcielając się w Rain dwoi się i troi, aby ktoś jej w końcu uwierzył. I choć nie wierzą jej rodzice, lekarz i bliskie otoczenie, to w grę młodej aktorki widz jest w stanie uwierzyć.

Twórcy „Tożsamości strachu” szumnie w zapowiedziach głosili, że chcieli ukazać problemy psychiczne młodych ludzi. Nic bardziej mylnego. Ten film to po prostu czyste kino rozrywkowe, które ma trzymać w napięciu. Co do samego filmu - pomysł był przedni, jednak wykonanie pozostawia wiele do życzenia.

„Tożsamość strachu” od 25.02 można oglądać na VOD: ipla, vod.pl, Orange TV Go, PREMIERY CANAL+, Platforma CANAL+, CHILI, Play, Multimedia GO, VECTRA TV Online, UPC Polska.