Film jest debiutem reżyserskim austriackiego komika Josefa Hadera, który kreuje w nim również postać głównego bohatera – Georga, znanego krytyka muzycznego po pięćdziesiątce. W tym całkiem zgrabnym komediodramacie widać wyraźnie wpływ osobowości i charakteru jego twórcy.

Pewnego dnia Georg zostaje zwolniony z pracy, gdyż okazuje się, że jest za stary i za drogi, a jego kąśliwe recenzje nie są już tak poczytne, jak kiedyś. W domu też nie jest za ciekawie. Sporo młodsza żona jest zdecydowana na późne macierzyństwo i w związku z tym ma wobec niego większe wymagania, którym nie łatwo mu sprostać. Zniecierpliwiona, z czasem zaczyna kwestionować jego płodność. Mężczyźnie trudno się przyznać do zawodowych niepowodzeń, zatem udaje przed nią, że nadal chodzi do pracy. Tymczasem większość dnia spędza na wiedeńskim Praterze, gdzie wraz ze starym znajomym ze szkoły, postanawiają zainwestować i uruchomić rollercoaster o nazwie Wilde Maus. Wieczorami zaś, targany negatywnymi emocjami, realizuje stopniowo plan zemsty na swoim byłym pracodawcy.

To, co uderza w oczy na ekranie to piękne zimowe pejzaże i ciekawe plenery. Na ich tle jednostka wraz ze swymi problemami jawi się jako słaba i bezradna. Jest tu pokazany kontrast między naturą a kulturą. Georg jest klasycznym przedstawicielem tej drugiej – znawcą klasycznej muzyki, inteligentem, któremu nieobce są inne europejskie języki. W gruncie rzeczy, pomimo pewnych wad, to sympatyczna postać. Z jej udziałem jest sporo śmiesznych gagów i komicznych sytuacji. Pomimo że tak naprawdę i jemu i widzowi nie bardzo powinno być do śmiechu. Akcja filmu przebiega bowiem wokół kilku różnych kryzysów takich jak: kryzys zawodowy, kryzys wieku średniego, kryzys związków, a nawet kryzys współczesnego dziennikarstwa. Co więcej, w oglądanych przez głównego bohatera materiałach informacyjnych pobrzmiewa echo współczesnego kryzysu migracyjnego, ale jest to już bardzo daleki plan.

Film ma groteskowo-satyryczny charakter i jeśli chodzi o stronę komediową, to jest ona raczej czarna. Opowiada o poczuciu odrzucenia, straty, próbie jego wyparcia, ale też o miłości, przyjaźni i samotności. Można też powiedzieć, że jest to satyra na życiowe złudzenia. Kiedy wydaje się nam, że osiągnęliśmy już naprawdę wiele, w jednym momencie wszystko może się zmienić. Szczęście, nawet jeśli niepełne jest ulotne.

„Wilde Maus” to dość życiowy film, ale pewne elementy akcji zostały przejaskrawione. Stanowczo za daleko poszły sceny z bronią, przez co film nabiera charakteru irracjonalnego i powoduje momentami jego negatywny odbiór.

Ogólnie dobre kino ze świetną muzyką klasyczną w tle.