Nawiązując do amerykańskich filmów noir z lat 40. oraz późniejszych thrillerów - takich jak "Okno na podwórze" (1954) Hitchocka czy "Doczekać zmroku" (1967) Terence’a Younga – Audriard stworzył niezwykle precyzyjnie skonstruowany dramat, który bazuje nie tylko na fabule, ale również na szybkim montażu i oryginalnej ścieżce dźwiękowej.

Cassel, przypominający chudego Bruce’a Springsteena, jest przekonujący w roli wynędzniałego głównego bohatera. On i Devos wspaniale odegrali swoje role wytwarzając napięcie pomiędzy dwojgiem nie przystosowanych ludzi. Oboje ulegają subtelnej, lecz istotnej przemianie, którą Audriard pokazuje w krótkich, lecz wymownych ujęciach. Większość filmu nakręcona jest przez teleobiektyw, dzięki czemu mamy wrażenie, że podglądamy bohaterów przez dziurkę od klucza. Carla jest szczególnie fascynująca osobą, jej niepełnosprawność nie jest źródłem izolacji i nieszczęścia, lecz władzy. Ma złożoną, ale nie całkiem sympatyczną osobowość. Jest też jedną z nielicznych postaci filmowych, dla której kalectwo jest tylko jednym z wielu elementów, a nie cechą definiującą.
Ale to tylko jeden z czynników, dzięki którym Sur mes levres jest filmem niezwykle świeżym, będący jednocześnie starannie przygotowaną rozrywką dla wielbicieli taniej literatury, którzy podczas wizyty w kinie tolerują dużą dawkę moralnej dwuznaczności.

źródło: internet