„Zło nie istnieje” jest najnowszym filmem reżysera irańskiego pochodzenia - Mohammada Rasoulof’a. W swoich dziełach odważnie krytykuje on działania swojego państwa, przez co nieustannie spotyka się z represjami. Aktualnie posiada wyrok roku więzienia oraz dwuletni zakaz kręcenia filmów. Tematyka „Zło nie istnieje”, za który tytuł reżyser otrzymał Złotego Niedźwiedzia na 70. MFF w Berlinie, nie odstaje od charakterystyki innych dzieł Rasoulof’a. Tym razem bierze on na warsztat kary śmierci.

Na ekranie mamy okazję zapoznać się z czterema krótkimi historiami powiązanymi tematycznie, ale niezależnymi od siebie, przez co całość dzieła trwająca 2 godziny i 30 minut, można traktować jako cztery oddzielne filmy. We wszystkich poznajemy katów wymierzających domniemaną sprawiedliwość, zapoznajemy się z ich stosunkiem do wykonywanej czynności, rodziną, życiem prywatnym.

Pierwsza opowieść tyczy się Ehsaa Mirhosseiniego, który wypełnia swoje obowiązki domowe odbierając żonę, pomagając teściowej, zachowując przy tym wręcz stoicki spokój. Charakter tej opowieści jest niepokojący a jej zwieńczenie następuje w momencie, kiedy mniej więcej przy końcu historii bohater nie rusza na światłach. W drugiej części, żołnierz Pouya grany przez Kaveha Ahangara, buntuje się ze stanowiska pierwszego kata, dokonuje w więzieniu mini zamachu stanu i z pomocą swojej dziewczyny ucieka. Kolejna historia opisuje urywek losu żołnierza, granego przez Mohammada Valizadegana. Trafia on do wiejskiego domu swojej dziewczyny po trzydniowym urlopie od służby. Jest to piękna opowieść o romansie, osadzona w urokliwej wsi. Zwrot akcji pojawia się w końcu, gdy jego dziewczyna - Nana uświadamia sobie, jak doszło do jego trzydniowego urlopu. Czwarta i zarazem ostatnia historia opowiada o Daryi, granej przez córkę reżysera - Baran Rasoulof, która przyjeżdża do Iranu na spotkanie z rodziną wuja. Napięcia rodzinne są podkreślane, gdy ukryte historie i prawda o rodzinie wychodzą na światło dzienne.

Obraz reżysera Mohammada Rasoulof’a ukazuje scenerie zatłoczonego, acz charakternego miejskiego życia, aż po piękno wsi w pełnej krasie, podkreśla codzienną normalność ludzkiego życia, co w połączeniu ze skażoną moralnością katów wywołuje u widza niepokój.  Każda z tych historii jest w pełni dopracowana dzięki imponującej obsadzie aktorów i lokacji, efektownej ścieżce dźwiękowej. Film jest atrakcyjny wizualnie, wyjaśnia prowokujące dylematy moralne i koszt kompromisu z jakim muszą zmierzyć się kaci.