duża fotografia filmu Ostatnie tango
Miniatura plakatu filmu Ostatnie tango

Ostatnie tango

Un tango más

2015 | Argentyna, Niemcy, Włochy | Dokumentalny, Musical | 85 min

Całe życie w rytmie tango

Ewa Balana | 01-03-2017
Bohaterami tego dokumentu muzycznego są Maria Nieves Rego i Juan Carlos Copes, wielkie argentyńskie gwiazdy parkietu, para, która tańczyła wspólnie tango przez niemal pięćdziesiąt lat, wpływając na historię i ewolucję tego tańca. Połączyła ich wielka pasja i miłość, rozdzieliła proza życia. 

To drugi film Germana Krala poświęcony tangu. Udało mu się namówić dziś ponad osiemdziesięcioletnich tancerzy do wspólnego w nim występu. Przy jego realizacji ponownie na swej drodze zawodowej zetknął się z Wimem Wendersem, który jest współproducentem filmu, co zarazem stanowi rekomendację dla tego obrazu.

Początkowo narratorką jest Maria i to ona jest częściej widoczna na ekranie. Legendarni mistrzowie tanga spotykają się z młodymi ludźmi, tancerzami i choreografami z Buenos Aires, z którymi prowadzą coś w rodzaju dialogu międzypokoleniowego. Opowiadają swoją historię, odpowiadają na pytania, a młodzi w scenach tanecznych odtwarzają najważniejsze wydarzenia z tych opowieści. Maria pierwszy raz poszła na tańce, jak miała około trzynastu lat. Wtedy po raz pierwszy zobaczyła Juana, który bardzo się jej spodobał. Zatańczyli jednak dopiero po roku w jednej z milong (klubie, w którym tańczyło się tango), które popularne były wówczas w każdej dzielnicy miasta. Maria wspomina, że początkowo Juan był „wózkiem”, tzn. nie umiał tańczyć, a ją samą bardziej niż taniec fascynował partner. Z czasem połączyło ich wielkie uczucie i ogromna pasja. Występowali wspólnie w klubach, później stworzyli coś w rodzaju formacji tanecznej – tango show, następnie występowali na parkietach na całym świecie. Juan Copes stworzył swój własny styl–on był wolny ona lekka, nazwany od jego nazwiska. Marzył o występach na Broadwayu i wspólnie udało im się i to marzenie spełnić. Zawodowym sukcesom towarzyszyły kryzysy w związku, kłótnie i rozstania. Emocje, które nimi targały widoczne były w ich tańcu aż do końca.

Wyczuwalna jest w ty filmie nostalgia, podsycająca ciekawość widza. Wraz z twórcami i bohaterami odwiedzamy dawne kluby, które swą świetność mają już dawno za sobą. Oglądamy zdjęcia i nagrania archiwalne. Opowieści Marii są bardzo plastyczne, pełne interesujących szczegółów, ukazujące tło kulturowe i społeczne. Maria i Juan pochodzili z ubogich rodzin. Wspólna pasja zaprowadziła ich na społeczne szczyty. Relacja mężczyzny i kobiety była nierówna, ona była bardzo lojalna, zawsze tańczyła tylko z nim, on taki nie był.

Warstwa wizualna filmu jest znakomita. Wywiady z mistrzami i zdjęcia archiwalne wzbogacają sceny taneczne ukazujące ważne epizody z życia mistrzów wykonywane przez młodych tancerzy – kontynuatorów sztuki tanga. Szczególnie zapada w pamięć rewelacyjna scena tanga tańczonego przez tancerzy-aktorów we troje (dwóch mężczyzn i jedną kobietę). Wprost nie można oderwać wzroku od doskonałego ruchu – przede wszystkim nóg. Podobnie jest ze zdjęciami, nagraniami archiwalnymi – Maria i Juan tańczyli przepięknie, z gracją, z emocjami. Nawet po rozstaniu, choć tańczyli nieco inaczej, widać było, że są prawdziwymi profesjonalistami. Historia Marii i Juana, tanga, wraz ze swą historyczną otoczką wpleciona jest w pejzaże miejskie współczesnego Buenos Aires – obserwujemy pulsujące światła, ruch miejski, nowoczesną architekturę z wieżowcami, neonami.

Warstwa dźwiękowa, muzyczna jest urzekająca. Melodie są doskonałe do tańca i do słuchania. Większość pochodzi z repertuaru Sextetu Mayor.

Dialog międzypokoleniowy, który obserwujemy na ekranie, jest też swego rodzaju testamentem wielkich tancerzy. Oprócz wiedzy z zakresu sztuki tanecznej przekazują swoim rozmówcom wiele życiowych mądrości, radzą jak ustrzec się przed błędami, które oni sami popełnili.

Film pokazuje, czym jest prawdziwa pasja. Bohaterowie zgodnie podkreślają, że wybrali dla siebie najlepszą drogę. Opowiada również o tangu, jego roli w Argentynie, ewolucji i historii. Przy całej regionalnej specyfice porusza kwestie uniwersalne. Opowiada o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, miłości, zdradzie, cierpieniu i nienawiści, o starzeniu się, samotności, o przemijaniu, a przede wszystkim o dążeniu do realizowania marzeń i życiowym spełnieniu. „Ostatnie tango” to ciekawie i z rozmachem zrealizowany słodko-gorzki, życiowy dokument. Jest w nim nostalgia, żal za minionym czasem, piękno przeżyć, ostrość uczuć. Film zapada w pamięć, a zainteresuje każdego, nie tylko miłośników tanga.
Reżyseria
Dystrybutor
Spectator
Premiera
12-09-2015 ()
17-02-2017 (Polska)
5,0
Ocena filmu
głosów: 1
Twoja ocena
chcę zobaczyć
0 osób chce go zobaczyć
dodaj do ulubionych
0 osób lubi ten film
obserwuj
0 osób obserwuje ten tytuł
dodaj do filmoteki
0 osób ma ten film u siebie

dodaj komentarz

Możesz pisać komentarze ze swojego konta - zalogować się?

redakcja strony

Mariusz Kłos