Szwedka stała się inspiracją dla młodych ludzi z całego świata, o czym opowiedzieli goście czwartego dnia naszego festiwalu. W pierwszym zaprezentowanym filmie "Tylko trzymaj się grubych gałęzi" Marcin Kluczykowski przedstawia Pawła, warszawskiego aktywistę ekologicznego, który pracę na rzecz klimatu przeplata z obowiązkami rodzicielskimi. Paweł wychowuje synów, dostarczając im wiedzy na temat nadchodzącej katastrofy klimatycznej. Podobnie jak Hamiltonowie w "BirthStrike" Eleny Horn, nie koloryzuje sytuacji, udzielając swoim pociechom niezbędnych wskazówek. Hamiltonowie podejmują decyzję, by mieć tylko jedno dziecko i w ten sposób zmniejszyć ślad węglowy. Krok dalej idzie Blythe Pepino – prekursorka ruchu Birthstrike, która mimo silnego instynktu macierzyńskiego, odrzuca wizję posiadania biologicznych dzieci, gdyż uważa to za nieetyczne w panującym stanie klimatycznego zagrożenia.

Kolejne wyróżnienie z ramienia UN Global Compact Network Poland otrzymał profesor Piotr Kleczkowski. Tym razem nagroda przypadła festiwalowemu gościowi za „wsparcie merytoryczne i zaangażowanie na rzecz edukacji klimatycznej”. A o niej mówiliśmy sporo.

Najważniejszym punktem dnia była przedpremiera filmu Jonathana L. Ramsaya "Nadzieja umiera ostatnia". Twórca chwilę przed seansem zapowiedział, że: „Będzie się działo!”. I zgodnie z obietnicami – działo się! Film stanowi kombinację wypowiedzi nastolatków, biorących udział w Młodzieżowym Strajku Klimatycznym z filmikami, rejestrującymi przebieg protestów. Młodzi zgodnie zaznaczają, że zegar tyka, a zmiany zachodzące w klimacie są nieodwracalne. Wychodzą na ulicę, by dumnie walczyć o przyszłość swoją, młodszego rodzeństwa i przyszłych pokoleń. Jednocześnie płacą za swój aktywizm wysoką cenę – są przesłuchiwani przez policję, ciągani po sądach, obrzucani krzywymi spojrzeniami. 

Projekcję filmu poprzedziły dwie dyskusje z udziałem młodych aktywistów oraz specjalistów, podczas których omówiono ciemną stronę aktywizmu, jaką stanowi depresja klimatyczna. Młodzież czuje się przytłoczona ciężarem, jaki na nią spadł, lecz nie traci nadziei ani zapału do działania na rzecz klimatu. Uczestnicząca w dyskusji Katarzyna Karpa-Świder z organizacji WWF Polska zaproponowała wydzielenie w życiu niewielkiej, wolnej od aktywizmu przestrzeni, służącej do odprężenia i nabrania sił do dalszych działań. Skorzystajcie z rady i zrelaksowani przybywajcie tłumnie na kolejne dni festiwalu. Do zobaczenia!