Trzy lata po tym jak świat pokochał Kevina o twarzy anioła, który zaradnie potrafił sobie poradzić sam nawet z szajką złodziei, przedstawiono nam nowe wcielenie Macaulaya Culkina. I wtedy naprawdę można było się bać. „Synalek” opowiada historię Marka (w tej roli mały Frodo, czyli Elijah Wood), który po stracie matki przenosi się do wujostwa. Tam jako towarzysz zabaw czeka na niego kuzyn Henry (Macaulay Culkin). Mark z biegiem czasu zauważa to, czego nie widzi nikt z otoczenia Henry’ego. A mianowicie, że jest on dziecięcym psychopatą o skłonnościach sadystycznych. Zamiast dziecięcych zabaw Mark preferuje znęcanie i zabijanie zwierząt. Nie cofnie się też przed spowodowaniem karambolu drogowego czy próby utopienia w jeziorze siostry. Trzymający w napięciu thriller, w którym Culkin naprawdę pokazuje wachlarz swoich umiejętności aktorskich. Rasowy thriller, który warto obejrzeć. Sylwia Nowak-Gorgoń

Choć fincherowska ekranizacja bestsellerowej powieści Stiega Larssona jest bardziej ugrzeczniona i hollywoodzka niż wersja skandynawska, to jednak „Dziewczyna z tatuażem” Davida Finchera ma swój klimat tajemnicy i grozy, który wciąga, i który bardzo dobrze ogląda się na ekranie. Mroczna, spowita śniegiem Skandynawia stanowi idealne tło dla trudnej do rozwikłania zagadki. Mikael Blomkvist (Daniel Craig) to dziennikarz, który podejmuje się zbadania rodzinnej tajemnicy sprzed lat. Zadanie to zleca mu pewien przemysłowy potentat. Blomkvistowi w dziennikarsko-detektywistycznym zadaniu towarzyszy Lisbeth Salander, młodziutka, genialna hakerka komputerowa, w postać której brawurowo wcieliła się Rooney Mara. Oboje aktorzy stworzyli na ekranie zgrany duet tajemniczych introwertyków. Jeśli lubicie trzymające w napięciu i nieco mroczne filmy, „Dziewczyna z tatuażem” będzie świetnym wyborem. Katarzyna Piechuta

Ben Affleck już przy swoim drugim wyreżyserowanym filmie wypracował własny, spójny styl. Mroczny klimat, surowa poetyka, intrygujący obszar tematyczny historii, które opowiada. Affleck wybiera tematy nośne, zajmujące widza, jednakże pod sensacyjno-kryminalną otoczką kryje się naprawdę poruszający dramatyczno-obyczajowy kontekst. „Miasto złodziei” nawiązuje do najlepszych momentów tak zwanego „kina złodziejskiego”. Oparte na dobrze znanych standardach fabularnych (ostatni skok, który musi się skomplikować; wierna przyjaźń dwójki męskich bohaterów; kobieta, która zmienia łotra w anioła) „Miasto złodziei” broni się wizją reżyserską. Film zaczyna się od napadu na bank, a potem nie zwalnia tempa. Są spektakularne pościgi, głośne strzelaniny oraz zabawa w kotka i myszkę złodziei z policją. I to wszystko w najlepszym wydaniu. W sekwencji pościgu, gdy bohaterowie uciekają w maskach zakonnic (najlepsze maski w kinie od czasu „Krzyku”), jest wszystko, aby stworzyć porywające widowisko – adrenalina, napięcie oraz perfekcja realizacji. Sylwia Nowak-Gorgoń