Dzieło „Złe baśnie” w reżyserii Damiano D'Innocenzo oraz Fabio D'Innocenzo już samym tytułem zapowiada widzowi, by nie nastawiał się na optymistyczne kino. Tytułowe „baśnie” filmu to nic innego jak proste, rodzinne skrawki życia, jakie będzie dane nam oglądać, a dziać się one będą w Rzymie, dokładniej na jego przedmieściach – Spinaceto. 

Fabuła rozpoczyna się od odkrycia pamiętnika dziewczynki, którego znalazca będzie zarówno narratorem filmu. Poznajemy w nim grupę dysfunkcyjnych rodzin podczas bardzo upalnego lata. Bruno (Elio Germano) wraz z żoną Dalilą (Barbara Chichiarelli) i Pietro (Max Malatesta) z Susanną (Cristina Pellegrina) oraz ich dzieci. W historii pojawia się również Amelio (Gabriel Montesi) z synem Geremia (Justin gorovkin). Interakcje tych rodzin, niekiedy czułe, szczęśliwe, surowe, będziemy oglądać na ekranie. 

Podobieństwa wśród tych rodzin, jakie rzucają się w oczy, to agresywnie obcięci ojcowie, nastrojowi, próżni, samolubni, rywalizujący. Matki zdają się schodzić na dalszy plan. Niewinność ich dzieci nie jest konceptem, jaki spotkamy w fabule, m.in. pojawia się scena, w której 12-letni chłopiec wraz z przyjaciółką przeglądają niedozwolone dla dzieci, seksualne strony internetowe, znalezione w komórce ojca. Ten zaś namawia swojego syna, aby przekazał córce koleżanki odrę, tak naprawdę licząc, że przy tej okazji jego podopieczny utraci dziewictwo.

Rodzeństwo D'Innocenzo przedstawia nam film, w którym ukazuje człowieczeństwo jako nieokiełznane, pełne impulsów, emocji. Zdecydowanie tonie w stylu, kadry są statyczne i miłe dla oka, podkreślają upał towarzyszący tej części regionu oraz zbliżają się na celowe zachowania bohaterów, mające znaczenie w przekazie filmu. Co do jego samego, odbieram go – niestety – płytko. Seans był dla mnie nudny. Jedyne, co pozwalało mi film obejrzeć do końca, to sposób jego nakręcenia. Spodziewałam się otrzymać coś na kształt wypaczonych bajek, historii interesujących i z przekazem. Dostałam – ot, portret dysfunkcyjnych rodzin, którego, tu trzeba oddać należyty szacunek, ostatnie pociągniecie pędzla lekko szokuje.