Aktor filmowy i teatralny oraz reżyser teatralny. Znany przede wszystkim z ról komediowych u Barei, Zatorskiego i Załuskiego. Uznany twórca Teatru Telewizji.

Urodził się 21 kwietnia 1940 roku w Warszawie. Jeszcze za okupacji stracił ojca zamordowanego przez Niemców. Czas szkoły zastał rodzinę w Poznaniu, gdzie Zdzisław ukończył Technikum Energetyczne. Przypadkowo wplątany w wydarzenia poznańskiego czerwca, został uznany za zmarłego (jego matka rozpoznała go w zastrzelonym konduktorze). Rodzinną tragedię związaną z pogrzebem kilkunastoletniego, jedynego syna rozpromienił dopiero powrót aresztanta, który jako nieletni wyszedł na wolność po trzech dniach. Historia ta odcisnęła pewne piętno na rodzinie Zdzisława, jak i na nim samym. Po tych niecodziennych wydarzeniach Wardejn na szczęście dla widzów porzucił karierę w energetyce na rzecz studiów w warszawskiej PWST – wydział aktorski ukończył w 1961 roku (dwanaście lat później ukończył również studia reżyserskie w tejże PWST).

W roku ukończenia studiów zagrał niewielką rolę w dramacie psychologicznym „Przeciw Bogom” Huberta Drapelli i dostał angaż w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Za role na tej scenie otrzymał nagrodę Zarządu Głównego ZASP (1962) i nagrodę indywidualną na III Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (1963).

Lata 60-te to okres zaangażowania przede wszystkim teatralnego, Wardejn występował kolejno na deskach Teatru Polskiego w Poznaniu, Teatru Rozmaitości w Krakowie i Narodowego w Warszawie (później występował jeszcze w Teatrze Ochota i Nowym). Obecnie (od 1993) jest członkiem zespołu Teatru Dramatycznego.

Do kina wrócił wraz z przeprowadzką do stolicy na przełomie lat 60-tych i 70-tych, zagrał w „Pejzażu z bohaterem” i „Księciu sezonu”. Potem przyszły role w „Tylko Beatrycze”, „Palace Hotel” czy „Rekolekcjach”, niemniej w latach 70-tych Wardejna bardziej zajmowała kariera teatralna – grał u Hanuszkiewicza, Łapickiego, Minca i Swinarskiego w Narodowym, po ukończeniu studiów podejmował też pierwsze próby reżyserskie m.in. w Teatrze im. Jaracza i Ochocie. Kolejny powrót do filmu, na początku lat 80-tych miał już inny charakter – na bazie ugruntowanej popularności teatralnej w głównej roli w komedii „Bo oszalałem dla niej” obsadził go Sylwester Chęciński. W tym samym czasie trwały już prace nad „Wizją Lokalną 1901” Filipa Bajona – w gwiazdorskiej obsadzie filmu znalazło się miejsce dla Wardejna. W „Vabanku” (1981) obsadził go Juliusz Machulski, a w „Wirze” Henryk Jacek Schoen (1983). Kolejne lata przyniosły role u Hasa („Pismak” 1984), Kidawy Błońskiego („Trzy stopy nad ziemią” 1984) i Barbary Sass („Dziewczęta z Nowolipek” 1985). 

Kolejną okazję do zademonstrowania szerokiemu gronu odbiorców talentu komicznego Wardejna stworzył Roman Załuski w „Och, Karol”. Do aktora popłynęła seria ról kolejnych w popularnych komediach – prezesa Mutry w „Piłkarskim Pokerze” Zaorskiego, docenta Wolańskiego w filmach „Kogel – Mogel” i „Galimatias czyli Kogel - Mogel II” i „Komedii małżeńskiej” Romana Załuskiego. W międzyczasie Wardejn grał u Barei w popularnym serialu „Zmiennicy” jako reżyser Barewicz. 

W połowie lat 90-tych zagrał w głośnej „Szamance” Żuławskiego, udzielał się w serialach telewizyjnych był to również wzmożony okres aktywności Wardejna w Teatrze Telewizji – w drugiej połowie lat 90-tych i na przełomie tysiącleci co roku na małym ekranie pojawiało się kilka sztuk teatralnych z jego udziałem, bądź w jego reżyserii.

W 2002 roku zagrał jeszcze w komedii „Jak to się robi z dziewczynami”, rok później u Jerzego Hoffmana w „Starej Baśni”, a w 2005 roku – w głośnym filmie „Parę osób, mały czas” Andrzeja Barańskiego, z Krystyną Jandą w roli głównej. Rok 2008 przyniósł udział w głośnej „Rysie” Michała Rosy. Role te ugruntowały pozycję Wardejna jako mistrza drugiego planu.

Nagradzany był przede wszystkim za swoje role teatralne, w roku 2007 – przeszło 40 lat po pierwszym wyróżnieniu – otrzymał ponownie nagrodę aktorską na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.