Znany i charakterystyczny, amerykański aktor filmowy i telewizyjny, syn słynnego aktora Donalda Sutherlanda. Największe uznanie zdobył dzięki głównej roli w serialu „24 godziny”, którego gwiazdą jest od blisko dziesięciu lat. Urodził się 21 grudnia 1966 roku w Londynie, w rodzinie aktorów, jako, kilka minut starszy od siostry Rachel, brat bliźniak. Oryginalne imię zawdzięcza pomysłowości ojca, który zapożyczył je od nazwiska Warrena Kiefera (vel Lorenzo Sabatiniego) – reżysera horroru, w którym dwa lata wcześniej zadebiutował. Z uwagi na profesję rodziców, jako dziecko często przemieszczał się pomiędzy Anglią, Kanadą, a USA.

Zadebiutował w wieku 17 lat, u boku ojca, w komedii Herberta Rossa „Powrót Maxa Dugana” (1983). Nieczęsto miał okazję występować z tatą – drugi i ostatni, do tej pory, raz spotkali się dopiero kilkanaście lat później na planie dramatu „Czas zabijania” Joela Schumachera (1996, nominacja do MTV Movie Award w kategorii Najlepszy Czarny Charakter), kiedy oboje mieli już status gwiazdy.

Sutherland Junior dość szybko zdobył popularność i uznanie – miał nazwisko, a przede wszystkim potencjał aktorski, wobec którego filmowi twórcy nie pozostawali obojętni. Już w 1984 roku stworzył głębszą, dramatyczną kreację w „Chłopcu z zatoki” z Liv Ullmann (nominacja do nagrody Genie). Później przyszedł czas na coraz dojrzalsze występy: u boku Christophera Walkena i Seana Penna w kryminalnym filmie „W swoim kręgu” (1986), u Joela Schumachera w komedii „Straceni chłopcy” (1987) i thrillerze sci-fi „Linia życia” z Julią Roberts (1990), obok Winony Ryder i Roberta Downeya Jr. w dramacie „1969” (1988), czy obok Charliego Sheena w westernie „Młode strzelby” (1988, sequel w 1990). Zapewniły one aktorowi status gwiazdy, zaś oliwy do ognia wciąż rosnącej popularności dodawał, nagłośniony w mediach, romans z Julią Roberts.

W 1992 roku zagrał agenta FBI w pełnometrażowej wersji głośnego przeboju „Twin Peaks: Ogniu krocz ze mną” Davida Lyncha oraz jednego z pułkowników w dramacie sądowym „Ludzie honoru” Roba Reinera, z Jackiem Nicholsonem, Demi Moore i Tomem Cruisem. Rok później zasłynął z roli Atosa w znanej adaptacji „Trzech muszkieterów” i zadebiutował jako reżyser dramatu TV „Cela śmierci” z Forestem Whitekarem (1993).

Później jeszcze dwukrotnie stanął po drugiej stronie kamery, realizując sensacyjny „Ostatni skok” (1997) i dramat „Kobieta potrzebna od zaraz”, z udziałem Holly Hunter i swojej matki, Shirley Douglas (2000, nagroda dla najlepszego filmu na FF Slamdunk). Sam również pojawił się we wszystkich trzech produkcjach.

Żaden z filmów nie zdobył większego rozgłosu, a ponieważ wybory aktorskie Kiefera w drugiej połowie lat 90-tych również nie były najszczęśliwsze, popadł on w chwilowe zapomnienie. 

Powrócił triumfalnie, wcielając się w postać agenta amerykańskiej jednostki antyterrorystycznej, Jacka Bauera, w popularnym w USA serialu sensacyjnym „24 godziny” (od 2001 roku). Rola przyniosła mu Złoty Glob (2002), nagrodę Emmy (2006), dwie Golden Satellite Award (2002-03), dwie Screen Actors Guild Awards (2004, 2006) i Golden Nymph na TV Festival w Monte Carlo (2006), a także dalsze nominacje: cztery do Złotego Globu, pięć do Emmy, pięć do Television Critics Association Award, po trzy do Teen Choice Award, People's Choice Award i Screen Actors Guild Award, jedna do Saturna. Kilkakrotnie nominowany i nagradzany był również jako współproducent serialu (m.in. Emmy i Golden Nymph z 2006 roku).

W międzyczasie ponownie spotkał się z Schumacherem na planie thrillera „Telefon” z Colinem Farrellem (2002, nominacja do MTV Movie Award w kategorii Najlepszy Czarny Charakter), wystąpił u boku Angeliny Jolie, Ethana Hawke’a i Geny Rowlands w thrillerze „Złodziej życia” (2004) oraz obok Michaela Douglasa i Evy Longorii w sensacyjnym „Strażniku” (2006).

Ostatnio wziął udział w horrorze „Lustra” (2008). Planowana jest też realizacja pełnometrażowej wersji serialu „24”.