W 1969 roku stał się ikoną kontrkultury. Miejsce w panteonie gwiazd zapewniła mu rola Wyatta w „Swobodnym jeźdźcu”. Peter Fonda dwukrotnie odebrał Złotego Globa, był również nominowany do Oscara. Jest synem aktora Henry’ego Fondy i Frances Seymour Brokaw. Ma starszą siostrę Jane, również aktorkę. Matka Petera popełniła samobójstwo w 1950 r. Fonda był zdolnym uczniem. Kiedy miał 17 lat przeprowadził się do Omaha w stanie Nebraska do swojej ciotki Harriet, siostry Henry’ego. Ukończył University of Omaha. Występował w przedstawieniach Omaha Playhouse. Miał 21 lat, gdy debiutował na Broadwayu w komedii Jamesa Goldmana i Williama Goldmana „Blood, Sweat and Stanley Poole”. W 1962 roku pojawił się w kilku serialach. Następnie wyjechał do Hollywood by wziąć udział w zdjęciach próbnych do filmu biograficznego o Johnie F. Kennedy „PT 109”. Choć nie zagrał słynnego, amerykańskiego prezydenta, został w Los Angeles i w 1963 debiutował w komedii „Tammy and the Doctor” Harry’ego Kellera. Za rolę Weavera w dramacie wojennym „Zwycięzcy” (1963) Carla Foremana, otrzymał nominację do Złotego Globa. Sporą popularność przyniosły mu dramaty Rogera Cormana „Dzikie anioły” (1967) i „Podróż” (1967). W 1968 roku wystąpił u boku siostry Jane w noweli „Metzengerstein” wyreżyserowanej przez Rogera Vadima, z filmu „Historie niesamowite”. Status symbolu kontrkultury zyskał dzięki roli Wyatta „Kapitana Ameryka” w kultowym „Swobodnym jeźdźcu” (1969) Dennisa Hoppera. Fonda był współscenarzystą (nominacja do Oscara) i producentem filmu. Z Dennisem Hopperem, reżyserem i aktorem, spotkał się ponownie na planie „The Last Movie” (1971). W latach 70. Fonda grał głównie w dramatach i thrillerach. Wystąpił m.in. w filmie Jonathana Demme „Na gołe pięści” (1976). W następnej dekadzie częściej pojawiał się w międzynarodowych produkcjach. Pracował z takimi reżyserami jak: Marianne Rosenbaum, Ryu Murakami, Stephen Gyllenhaal, Fons Rademakers. W latach 90. przemknął przed kamerami w „Dynamice ciał” (1993), u boku córki Bridget. Wcielił się w doktora Van Helsinga w horrorze Michaela Almereydy „Nadja”. Sparodiował samego siebie w „Ucieczce z Los Angeles” (1996) Johna Carpentera. Wielki powrót Fondy nastąpił w 1997 roku. Aktor stworzył przejmującą kreację Ulyssesa Jacksona w dramacie „Złoto Uleego” Victora Nuneza. Został uhonorowany Złotym Globem oraz nominacją do Oscara. Drugiego Złotego Globa otrzymał za drugoplanową rolę w filmie telewizyjnym „Pasja Ayn Rand” (1999) Christophera Menaula, z Helen Mirren w tytułowej roli. W „Angolu” (1999) Stevena Soderbergha, zagrał Terry’ego Valentine. W 2000 roku ponownie wystąpił u boku córki, a także Vince Vaughna i Billy’ego Boba Thorntona w westernie „Na południe od nieba, na zachód od piekła” Dwighta Yoakama. Pojawił się w dramacie „Projekt Laramie” (2002) Moisesa Kaufmana. Wcielił się w prezydenta w dramacie telewizyjnym „Dziewczyna na Kapitolu” (2004) Spensera Hilla. Zagrał w filmie aktorki, scenarzystki i reżyserki Asi Argento „The Heart is Deceitful Above All Things” (2004). W 1971 roku Peter Fonda debiutował jako reżyser kontrowersyjnym westernem „Wynajęty człowiek”, w którym zagrał Harry’eo Collingsa. Twórca wyreżyserował również dramat science fiction „Idaho Transfer” (1973) oraz western „Wanda Nevada”, do którego zaangażował swojego ojca. Aktor napisał autobiografię zatytułowaną „Don’t Tell Dad”. W 1961 roku ożenił się z Susan Brewer. Mają dwoje dzieci Bridget i Justina (oboje pracują w przemyśle filmowym). Pod koniec lat 70. przeprowadzili się z Los Angeles do Montany. W 1974 roku Susan i Peter rozwiedli się. Rok później aktor poślubił Portię Rebeccę Crockett, z którą jest do dziś.