Bosfor symbolicznie dzieli Europę i Azję. Bosfor przedziela również życie i świat czternastoletniej Hayat. Na jednym jego brzegu jest szkoła i Stambuł, który oglądany z brzegu zachwyca migotaniem wieczornych świateł i kolorami, jednak widziany od środka nie ma w sobie nic z malowniczej metropolii. Na drugim brzegu jest nie dający bezpieczeństwa i schronienia dom. Obydwa światy są jednakowo nieprzyjazne i nieprzejednane, zdominowane przez mężczyzn i męskie potrzeby.

Życie Hayat toczy się bowiem pomiędzy chorym, uwięzionym w łóżku dziadkiem a ojcem przemycającym alkohol i prostytutki na statki stojące w cieśninie. Zawieszona między dwoma przestrzeniami Hayat żyje we własnym świecie, najbezpieczniej zaś czuje się na pełnej wodzie, na falach Bosforu, przemierzanych małą łódeczką ojca, codziennie odwożącego ją do szkoły.

Reha Erdem pokazuje peryferia tureckiej stolicy, miejsca niepojawiające się w folderach, w jakie nigdy nie zapuszczają się turyści. Pokazuje emocje, których wolimy unikać. Nie ma tu nic z beztroskiego dzieciństwa; przekraczanie granic bez jakiejkolwiek pomocy jest trudne i bolesne. Pomimo to Hayat ma odwagę, by żyć z nadzieją, w końcu jej imię w języku tureckim oznacza życie.

źródło: internet