Żeby zrozumieć japońską kulturę warto przyjrzeć się tym miejscom, w których przenika się ona ze światem naturalnym. Współistnienie tych dwóch wymiarów, pełne pietyzmu i szacunku pochylenie nad tajemnicami i skarbami przyrody oraz ukrytymi weń znaczeniami to szczególna, nieodzowna cecha japońskiego ducha. Jeśli szukać symboli tworzących charakterystyczną konstelację kulturową, niezwykły splot tradycji i mody, spokoju i ekstrawagancji jednym z nich z pewnością mogą okazać się… owady.

Sympatyczne żuki – niczym świnki morskie – są hodowane przez dzieci i stają się pupilami, maskotkami, towarzyszami zabawy. Stanowią ozdobę domu, ale także przedłużenie ambicji i pragnień swoich właścicieli. Można je wystawić do zapasów, porównywać z ulubieńcami znajomych, chwalić się nimi na wystawach i konkursach piękności. Sprzedawane na każdym targu, hodowane w laboratoriach, obecne są także w obrazach popkultury jako ikony. Można je spotkać w przestrzeni publicznej. Stawiane są im pomniki, a na lekcjach biologii poświęca się im sporo czasu. Chrabąszcze i żuki ozdabiają koszulki i modne breloki. Są częścią naturalnego świata, ale dla Japończyka są również czymś więcej – reprezentantami cech i wartości, wysoko ocenianych i pożądanych społecznie.

Film jest nie tylko opowieścią o owadach lecz również o tak trudnej do zrozumienia przez Europejczyka miłości do tych stworzeń. To także próba spojrzenia na japońską specyfikę, na ten szczególny język symboliczny, który zbudowany z prostych, oszczędnych form i znaków otwiera drzwi do niesłychanie bogatej i pięknej kultury. Autorzy filmu bardzo starannie budują narrację, w której uważna, niemal przyrodnicza obserwacja uzyskuje lekkość, wizualne piękno, a także siłę społeczno-antropologicznej refleksji.

źródło: internet