Spider-Man 3 miał stać się największym hitem kasowym roku (o czym może świadczyć budżet filmu - 250 mln. dolarów) i już wiadomo, iż się nim stał, a dochody znacznie już przekraczają wydatki. Wielka kampania promocyjna poprzedziła trzecią cześć przygód Spider-Mana/Petera Parkera, która trwa aż 140 minut i opowiada o walce Pajączka z przeciwnikami, a przede wszystkim ze swoimi słabosciami.

 

Początek jest sielski. Dumny z heroicznych dokonań Spider-Man zamierza wreszcie oświadczyć się ukochanej. Śliczna Mary Jane akurat debiutuje jako piosenkarka na Broadwayu, co jest spełnieniem marzeń każdego artysty. I w tym miejscu musi wydarzyć się wielkie "bum!", bo inaczej nie byłoby filmu. Z kosmosu przylatuje więc czarna maź, która wchodzi w symbiozę z bohaterem i sprawia, że sympatyczny chłopak z sąsiedztwa staje się napuszonym, żądnym zemsty na zabójcy wuja (bo to jednak nie był ten facet, który został za to dawniej ukarany) cymbałem, oglądającym się za dziewczętami. W tym czasie Flint Marko, więzień na gigancie, wchodzi w interakcję z piaskiem. Po chwilowym zawirowaniu przybiera postać Sandmana, który wyładowuje własne frustracje na Spider-Manie i mieście Nowy Jork. Parker potyka się również z mszczącym się za ojca Harrym Osbornem oraz fotografem-wolnym strzelcem Eddiem Brockiem.

 

    Reżyser Sam Raimi zadbał, żeby Spider-Man był filmem z rozmachem, ale nie ustrzegł się błędu jakim bylo przedstawienie ciemnej strony głównego bohatera. Przemiana Petera przypominała taką z horrów klasy B, którą Raimi wczesniej się zajmował (np."Martwe Zło"), a więc główny bohater staje się hamskim egoistą zapatrzonym w siebie. Wydawać sie może, że dynamizm tego bohatera jest zbyt jednak naciągany, bo nie widzimy tu szumnie zapowiadanej ciemnej strony.

 

    Przykuwa uwagę gra aktorska, a przede wszystkim Tobey Maguire. Aktor ten jest niezwykle przekonujący jak zwykle w swoich kreacjach i to własnie on potrafi pociągnać te przynudnawe momenty. Na uwagę zasługują także Thomas Haden Church (Sandmanem) i Topher Grace (Venom/Eddie Brock). Pierwszy świetnie zagrał zdesperowanego ojca chorej dziewczynki, dla której kradnie pieniądze, natomiast drugi świetnie zagrał Eddiego Brocka (Eddiego Brocka Jr.!!) - cwanego fotografa, który pod wpływem Venoma przeistoczył się w bestie. Reszta obsady trzyma poziom filmu, jednak nie ma tego "czegoś", co wymienieni przeze mnie aktorzy.

 

    Wielkim walorem filmu są efekty specjalne, których na takim poziomie jeszcze nie widzieliśmy. Sceny walk np. Spider-Mana z Sandamanem, a szczególnie ta bitwa kończąca film, robią piorunujące wrażenie, choć czasem jest ich za dużo.

 

    Spider-Manowi 3 nie możemy odebrać, przede wszystkim tego, iż to świetne rozrywkowe kino, któremu możemy wybaczyć chwile nudy i inne małe błędy. Polecam fanom i tym, którzy lubią dobrą rozrywkę w kinie .