Jeden z najbardziej znanych i najprzystojniejszych aktorów polskich młodszego pokolenia; odtwórca niezapomnianej, nagrodzonej Orłem, pierwszoplanowej roli w filmie „Dług” Krzysztofa Krauze.

Urodził się 1 lutego 1969 roku w Sycowie (obecnie woj. dolnośląskie), dorastał w pobliskiej Twardogórze, a liceum ukończył w leżącej nieopodal Oleśnicy. Studiował we wrocławskiej PWST, gdzie zrobił dyplom w 1992 roku, w późniejszym okresie wiążąc się z tamtejszymi teatrami. Były to kolejno: Teatr Muzyczny Capitol (1991-92; wówczas: Operetka Wrocławska), Teatr Polski (1992-99), Teatr im. Heleny Modrzejewskiej (2003-2004) i Teatr Piosenki (2005). 

Ma na swoim koncie występy w takich przedstawieniach, jak m.in. „Skrzypek na dachu” (debiut w 1991 roku), „Opera za trzy grosze”, czy „Romeo i Julia”, gdzie zagrał rolę tytułową.

Jego debiutem filmowym była zagrana jeszcze podczas studiów, niewielka rola w „Marcowych migdałach” (1989) Radosława Piwowarskiego. Później zagrał m.in. u Teresy Kotlarczyk w „Zakładzie” (1990), Wojciecha Wójcika w sensacyjnej produkcji „Trzy dni bez wyroku” (1991), Wiesława Saniewskiego w komedii „Obcy musi fruwać” i u Piotra Łazarkiewicza w „Porze na czarownice” (1993), zanim stworzył pierwszoplanową kreację młodego poborowego, Roberta Kowalskiego w filmie Feliksa Falka „Samowolka” (1993), demaskującym brutalną prawdę o warunkach życia w polskim wojsku. 

Rok 1996 to pierwsza współpraca z Krzysztofem Krauze, na planie filmu „Gry uliczne”. Kolejne spotkanie dwojga panów zaowocuje wciąż najbardziej znaną i cenioną rolą Gonery w „Długu” (1999, Orzeł dla Najlepszego Aktora Pierwszoplanowego).

Wcześniej aktor zagrał w polsko-francuskim serialu „Królowa złodziei” (1997), zadebiutował jako II reżyser filmu/spektaklu „Małżowina” (1998) Wojciecha Smarzowskiego oraz dołączył do obsady serialu „Życie jak poker” (1998-99). W 2000 roku rozpoczął przygodę z telenowelą „M jak miłość”, gdzie – z różną częstotliwością – występował jako adwokat Jacek Milecki, partner Marty, aż do 2006 roku.

W międzyczasie po raz kolejny spróbował swoich sił po drugiej stronie kamery, tym razem jako asystent Bogusława Lindy na planie jego „Sezonu na leszcza” (2000), zagrał w thrillerze „Strefa ciszy” Krzysztofa Langa (2000), filmie „Nie ma zmiłuj” Waldemara Krzystka (2000), polsko-niemieckiej koprodukcji „Dwie miłości” w reżyserii Mirosława Borka (2002) oraz w znanej adaptacji „Przedwiośnia” Filipa Bajona (2001). Przede wszystkim jednak wspierał swoją obecnością liczne produkcje niezależne: „Zabij ich wszystkich” (1999) i „Głośniej od bomb” Przemysława Wojcieszka (2001), „Arche. Czyste zło” Grzegorza Auguścika (2002), „Krew z nosa” Dominika Matwiejczyka (2004), czy „Homo Father” Piotra Matwiejczyka (2005). W 2003 roku został uhonorowany „Dolnośląskim Brylantem Roku”, nagrodą dla „osobowości twórczej 2002 roku za kreacje aktorskie i udział w niekomercyjnych projektach artystycznych”.

W 2005 roku zagrał małą rolę w nakręconym w wałbrzyskich plenerach, niemieckim filmie Emily Atef „Droga Molly” oraz partnerował Agnieszce Warchulskiej na planie „Wieży” Agnieszki Trzos. Rok później ponownie spotkał się z Saniewskim, przy realizacji dramatu „Bezmiar sprawiedliwości” oraz z Chyrą, na planie thrillera „Palimpsest” Konrada Niewolskiego (2006). Również w 2006 roku pojawił się u boku Andrzeja Grabowskiego w komedii sensacyjnej „Dublerzy” Marcina Ziębińskiego, zagrał Tadeusza w biograficznym, „Janie Pawle II” z udziałem Johna Voighta i dołączył do obsady popularnego serialu Macieja Dejczera „Oficerowie”. 

Rok 2007 to główna rola doktora Piotra Skotnickiego w sensacyjnym serialu „Determinator” i czwarty z kolei, gościnny występ w sitcomie „Świat według Kiepskich”. 

Od września 2008, wraz z Katarzyną Glinką, prowadzi polską edycję programu rozrywkowego „Fort Boyard”.

Wystąpił w teledysku do piosenki „Długość dźwięku samotności” grupy Myslovitz.