Valeska Grisebach, reżyserka filmu, przeprowadziła i nagrała na wideo wywiady z żyjącymi na brandenburskiej prowincji 30-latkami. Tematem rozmów było ich codzienne życie, rodzina, praca zawodowa, zainteresowania. Z tych filmowych notatek autorka wydestylowała bohaterów swojego filmu i ich historię. A historia ta, chociaż nakręcona w konwencji filmu dokumentalnego i z udziałem nieprofesjonalnych aktorów, do złudzenia przypomina hollywoodzki melodramat: miłość, jeszcze z czasów dzieciństwa, uwieńczona została małżeństwem, które od lat prowadzi zgodne i szczęśliwe życie. Na idealną rodzinę z dwójką udanych dzieci z zazdrością spoglądają sąsiedzi. Aż pewnego razu, zupełnie przypadkowo, mąż, podczas podróży służbowej, zdradza żonę i przygoda ta staje się początkiem bardzo namiętnej relacji, która zakończy się dramatem.

Dokumentalna forma, jaką reżyserka nadała swojemu filmowi i doskonała gra, wybranych do filmu mieszkańców z okolic Berlina, sprawia, że banalna miłosna historia przeradza się w antyczną tragedię. Jej bohaterowie, pomimo wysiłków, nie są w stanie uniknąć swojego przeznaczenia. Rolę komentującego wydarzenia greckiego chóru pełnią kilkunastoletnie dzieci, które na placu zabaw opowiadają, czym dla nich jest miłość.

źródło: internet