Werner Herzog po raz kolejny w pogoni za niemożliwym. Bohaterem „Białego diamentu” jest inżynier-wynalazca, dr Graham Dorrington. Dorrington organizuje wyprawę do Gujany Brytyjskiej z zamiarem przetestowania opracowanego przez siebie mini-sterowca. Przy jego pomocy naukowiec pragnie zbadać górne partie lasu tropikalnego. W takim przedsięwzięciu nie może się jednak obejść bez ryzyka. 12 lat wcześniej, podczas podobnej wyprawy, Dorrington przeżył tragiczną śmierć swego przyjaciela, operatora filmowego Dietera Plage. Zachwycony możliwościami maszyny i urodą niezbadanego terenu, reżyser sam realizuje zdjęcia. Oblatywanie sterowca to dla Herzoga okazja do ponownego dotknięcia tematów obecnych w jego wcześniejszej twórczości. Reżyser zastanawia się nad mitem Ikara i - w szerszym planie - odwieczną potrzebą konfrontacji techniki z dziką przyrodą. Stawia też pytanie o cenę, jaką należy zapłacić za realizację swoich marzeń. Ponad wszystkim pozostaje jednak wyraźne pragnienie ucieczki od intelektualizmu i zwrócenie się w stronę kontemplacji. Dzięki temu powstała niezwykła, impresyjna kronika wyprawy w głąb dzikiej puszczy.

źródło: internet