Jedna z najwybitniejszych osobowości współczesnego kina, amerykański aktor, także reżyser i producent. Urodził się 17 sierpnia 1943 roku w Nowym Jorku. Pochodzi z artystycznej rodziny – jego rodzice byli malarzami. Studiował w Actors Studio, szybko zadebiutował na scenie off’- Broadwayu. 

Zadebiutował w epizodycznej roli w „Trzech pokojach na Manhattanie” w reżyserii Marcela Carné. Następnie pojawił się w niskobudżetowych produkcji Briana De Palmy - „Pozdrowienia” (1968), „Przyjęcie weselne” (1969) i „Cześć, mamo” (1970). 

W 1970 roku wystąpił w filmie „Krwawa Mamuśka” Rogera Cormana, jednak przełomem w jego karierze był występ w filmie Martina Scorsese (z którym jeszcze nieraz będzie miał okazję się spotkać) „Ulice nędzy” (1973). Rok później otrzymał pierwszego Oskara za drugoplanową rolę Vita Corleone w 2 części „Ojca chrzestnego” (1974) F. F. Coppoli oraz nominację do Nagrody BAFTA dla Najbardziej Obiecującego Aktora. Kolejne nominacje do Oskara, nagrody BAFTA i Złotego Globu przyniosły mu znakomite kreacje w „Taksówkarzu” Martina Scorsese (1976) oraz w głośnym filmie Michaela Cimino „Łowca jeleni” (1977). W 1977 roku otrzymał nominację do Złotego Globu za rolę w musicalu „New York, New York”. 

W 1980 roku radykalnie odmieniony (schudł ponad 20 kg), zagrał w kolejnym filmie Martina Scorsese - „Wściekły byk”, którym potwierdził swoją rangę wybitnie uzdolnionego aktora. Za rolę w tym filmie otrzymał drugiego Oskara i Złoty Glob. Kolejne nominacje do Nagrody Akademii dostał w 1990 roku za kreację w dramacie „Przebudzenia”, oraz rok później – tym razem za rolę psychopaty w thrillerze „Przylądku strachu” (1991) Martina Scorsese. 

w takich filmach jak „Dawno temu w Ameryce” Sergio Leone (1984), „Nietykalni” (1987) Briana De Palmy, „Chłopcy z ferajny” (1990) czy „Kasyno” (1995) Martina Scorsese. 

Wziął udział w kilku komediach, m.in. w „Dziewczynie gangstera” (1993, z Umą Thurman i Billem Murrayem), „Depresji gangstera” (1999, nominacja do Złotego Globu), „Poznaj mojego tatę” (2000, nominacja do Złotego Globu). 

W 1993 roku zadebiutował jako reżyser filmu kryminalnego „Prawo Bronxu”. Później dwukrotnie zmierzył się z reżyserią („Rozgrywka” 2001, współreżyser i melodramat kryminalny „Dobry agent” 2006). 

W 1994 roku wystąpił w roli Monstrum w filmie Kennetha Branagha „Frankenstein”, dwa lata później wyprodukował i wystąpił w jednej z ról w filmie „Pokój Marvina”, obok Meryl Streep i Diane Keaton. 

W 1997 roku zagrał u Quentina Tarantino w filmie „Jackie Brown”. Wielokrotnie pojawiał się też w filmach sensacyjnych („Gorączka” 1995, „Ronin” 1998). 

W ostatniej dekadzie nie stworzył raczej żadnej – porównywalnej z tymi z lat 70-tych - wielkiej kreacji, wybierając role w raczej komercyjnych produkcjach. W 2002 roku dostał nawet nominację do Złotej Maliny za Najgorszy Duet w komedii kryminalnej „Showtime” (razem z Eddiem Murphy). Mimo to, De Niro wciąż uznawany jest powszechnie za jednego z najwybitniejszych aktorów światowego kina. 

Często w jego przypadku używa się określenia „człowiek – kameleon”, ze względu na umiejętność totalnej zmiany wizerunku w celu przystosowania się do roli, w którą się wciela. Każdorazowa jego kreacja naznaczona jest silnym piętnem osobowości aktorskiej De Niro. Samo jego nazwisko wystarczy, by film przyciągał do kin tłumy fanów aktorskiego talentu, bez względu na produkcje, w jakich przychodzi mu występować.

De Niro od 1991 roku produkuje filmy, posiada własną wytwórnię filmową TriBeCa. Razem z Francisem Fordem Coppolą i Robinem Williamsem założył w San Francisco restaurację Rubicon. Przyjaźni się z aktorem Joe Pesci.