Rok temu na ekranach kin zagościł niepozorny film, któremu mało kto wróżył jakikolwiek większy sukces. Tymczasem prawda okazała się zaskakująca – produkcja spodobała się widzom, co zaowocowało stworzeniem koncepcji jej kontynuacji. Druga część serii „Noc Oczyszczenia” miała właśnie swoją premierę w Polsce. I co tu dużo pisać, wypadła zdecydowanie lepiej od swojej poprzedniczki. Twórcy zagwarantowali widzowi prawdziwą nocną rzeź.
Zaczyna się odliczanie do kolejnej czystki – nocy, kiedy przez dwanaście godzin każdy może bezkarnie mordować sąsiadów, przyjaciół, obcych, a nawet członków swojej rodziny. Przez cały rok wszelkie zbrodnie są surowo zabronione, jednak przez tę jedną noc granice przestają obowiązywać. Jedynym zakazem okazuje się mordowanie wysoko postawionych urzędników państwowych oraz używanie nielegalnej broni. Pech chce, że Shane i Liz, tuż przed wybiciem godziny zero, psuje się samochód, którym podróżowali do swoich bliskich. Małżeństwo bardzo szybko staje się celem dla bandy zamaskowanych osobników. Bohaterowie podczas ucieczki natrafiają na człowieka, który również pragnie skorzystać z przysługującego mu przywileju i zabić człowieka odpowiedzialnego za śmierć jego syna. Wcześniej jednak Sierżant ratuje życie matki i córki, które zostały zaatakowane przez uzbrojonych w najnowocześniejszą broń osobników.
W pierwszej części cała historia oczyszczenia skupiała się głównie na bogatszej warstwie społeczeństwa, znudzonej swoją, jakże nudną, codziennością i pragnącej urozmaicić sobie swoje szare życie. Poprzednia „Noc Oczyszczenia” okazała się swego rodzaju dramatem rodzinnym, najbliżsi musieli zrobić wszystko, by zagwarantować sobie przetrwanie. Zupełnie inaczej przedstawia się to w „Anarchii”. Tym razem twórcy skupili się nie na przedstawieniu problemu poszczególnych warstw społecznych. Zestawiono świat bogatych, którzy wydają swoje pieniądze na licytacjach, by zakupić osobę, jaką później zamordują, oraz biednych, nie mających środków, by zapewnić sobie odpowiednią ochronę przed napastnikami. Co więcej, niektórzy z niższej warstwy społecznej dobrowolnie zgadzają się na udział w dożynkowej licytacji, byle zapewnić środki do życia swoim bliskim.
W drugiej części widz jest w stanie „poczuć” strach i emocje szargające bohaterami. Czuje się to zaszczucie, wszechogarniającą zwierzęcą dzikość. Bo o to właśnie chodzi w tej produkcji – o przedstawienie tej, zazwyczaj ukrytej, nie licząc seryjnych morderców i innych przestępców, części ludzkiej osobowości. Podstawowe pytanie brzmi: co my byśmy zrobili, gdyby nasz rząd uchwalił ustawę o Nocy Oczyszczenia? Po której stronie byśmy się znaleźli? Predatorów? Zwierzyny? A może obojętnych na ludzkie cierpienia?
Każdy z bohaterów przeżywa swój własny dramat. Najlepiej i najciekawiej rozbudowano jednak wątek Sierżanta granego przez Franka Grillo. Od początku wiadomo, jakie pobudki kierują protagonistą. Jednak widz nie jest w stanie przewidzieć, do czego doprowadzi tę postać chęć zemsty. W końcu kiedyś stała ona po innej stronie barykady – chroniła, nie wymierzała sprawiedliwość.
„Noc Oczyszczenia: Anarchia” to zdecydowanie lepsza produkcja niż jej poprzedniczka. Bardziej rozbudowany wątek czystki, do tego bohaterowie pochodzący z różnych warstw społecznych, kierujący się innymi wyznacznikami. To już nie jest dramat rodzinny, tylko dramat jednostki, zahaczający o walkę klas i brak równouprawnienia. Bo za wszystkim stoi bogactwo i polityka.
