Kamilla Baar aktorstwo traktuje jako próbę poznania życia i samej siebie. Jej ojciec był zawodowym żołnierzem. Baar wychowywała się w Tychach. Ma dwóch młodszych braci. W szkole średniej uczęszczała do studium aktorskiego prowadzonego w Katowicach przez Dorotę Pomykałę. Na egzamin do warszawskiej Akademii Teatralnej przygotowała m.in. monolog Hamleta. Podczas studiów nie myślała o występach przed kamerami. W Szekspirowskim „Śnie nocy letniej”, przedstawieniu dyplomowym w reż. Jana Englerta (2001), zagrała Hermię.

Wystąpiła w roli wrażliwej Julii w „norway.today” Igora Bauersima, w reż. Macieja Sobocińskiego (2003) na deskach Sceny Fundacji Starego Teatru w Krakowie. Wcieliła się w żonę tytułowego bohatera dramatu „Makbet” w reż. Piotra Kruszczyńskiego (2005). W 2005 roku dostała angaż do Teatru Narodowego w Warszawie. Grała w przedstawieniu opartym na Gombrowiczowskim „Kosmosie”, w reż. Jerzego Jarockiego. Uwagę krytyków zwróciła rolą Ofelii w „Hamlecie” wyreżyserowanym w 2004 roku przez Łukasza Bralczyka dla Teatru TV.

Na srebrnym ekranie debiutowała w roli Magdy, studentki Akademii Sztuk Pięknych, wplątanej w aferę związaną z kradzieżą obrazu „Dama z łasiczką” w filmie Juliusza Machulskiego „Vinci” (2004). W 2006 roku wcieliła się w Julię, bohaterkę komedii „Krótka histeria czasu” Dominika Matwiejczyka. Aktorka była bohaterką jednego odcinka „Na dobre i na złe”. Zagrała epizod w serialu „Oficer”. Pojawiła się w drugiej części „Bożej podszewki”.

W wolnym czasie czyta podróżuje i czyta książki. Lubi prozę Haruki Murakamiego. Samochodem kupionym częściowo za honorarium za film „Vinci”, Baar wybrała się do toskańskiej miejscowości Vinci, w której urodził się słynny malarz. Aktorka interesuje się malarstwem, fotografią i muzyką. Swojego męża Wojciecha Solarza poznała w szkole teatralnej. Wystąpili razem w spektaklu „Piaskownica” Michała Walczaka, w reż. Tadeusza Bradeckiego (2003) w Teatrze Narodowym. Baar mieszka w Warszawie.