Mogę się nazywać najbardziej szczęśliwym, żyjącym pisarzem. Świadomość, że powstały dwie filmowe wersje mojej debiutanckiej powieści, jest niewiarygodna. Zarówno szwedzka, jak i amerykańska wersja są świetne. W obu filmach dostrzegam podobieństwa. Amerykańska wersja kładzie nacisk na inne momenty, inne emocje, pokazuje inny punkt widzenia. Ale tak jak oryginał, wywołała u mnie łzy, choć w innych scenach. „Pozwól mi wejść” to mroczna, brutalna love story, kawał dobrego kina, a także pełna szacunku adaptacja mojej powieści, za którą jestem wdzięczny.