Popularny aktor i reżyser filmowy, jedna z najbardziej znanych i lubianych postaci rodzimej kinematografii. Zasłynął przede wszystkim jako odtwórca ról w filmach Władysława Pasikowskiego: „Psy”, „Kroll” i „Demony wojny według Goi”, oraz jako reżyser komedii: „Sztos”, „Chłopaki nie płaczą”, „Poranek kojota” i „E=mc²”. Syn Asji Łamtiuginy, aktorki i poetki, i aktora - Edwarda Linde-Lubaszenko. Prywatnie: zapalony kibic piłki nożnej i piłkarz drużyny Reprezentacji Artystów Polskich, której jest kapitanem. 

Urodził się - jako Olaf Sergiusz Linde- Lubaszenko - 6 grudnia 1968 roku we Wrocławiu. Zarówno liceum, jak i studia kończył już jednak w Warszawie. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim i teologię w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. Zanim został dyplomowanym aktorem (egzamin eksternistyczny w 1991 roku), miał już na swoim koncie kilka istotnych ról filmowych. 

Zadebiutował jako czternastolatek w serialu Grzegorza Warchoła „Życie Kamila Kuranta” (1982). 

Potem wystąpił u Jerzego Domaradzkiego w „Trzech młynach” (1984) i w „Łuku Erosa” (1987), zagrał główne role w „Bez grzechu” Wiktora Skrzyneckiego (1987) i w „Sonacie marymonckiej” Jerzego Ridana (1987), pojawił się obok Grażyny Szapołowskiej w „Tabu” Andrzeja Barańskiego (1987) i dołączył do obsady sensacyjnego „Trójkąta bermudzkiego” Wojciecha Wójcika (1987), zanim rozpoczął współpracę z jednym z największym mistrzów kina europejskiego – Krzysztofem Kieślowskim.

Nie tylko asystował mu przy realizacji czterech części znanego cyklu TV „Dekalog”, ale też wystąpił w niezapomnianej roli zakochanego w dojrzałej kobiecie młodzieńca – Tomka w „Krótkim filmie o miłości” (1988, nagroda na festiwalu w Genewie) z Grażyną Szapołowską.

W tym samym roku zagrał u Janusza Zaorskiego w „Piłkarskim pokerze” z Januszem Gajosem oraz rozpoczął aktorską przygodę z serialem „Pogranicze w ogniu” (1988-91) Andrzeja Konica, z Cezarym Pazurą w roli głównej. Z tym drugim spotka się później wielokrotnie, zarówno reżyserując, jak i towarzysząc mu na planie. 

Rok 1989 to ponowne spotkanie z Zaorskim na planie polsko- czechosłowackiej produkcji „Czarny wąwóz”, rola u Radosława Piwowarskiego w „Marcowych migdałach” i Andrzeja Trzosa – Rastawieckiego w filmie „Po upadku”, a 1990 – występ u Andrzeja Wajdy w „Korczaku”, rola u Barbary Sass w „Historii niemoralnej” z Dorotą Stalińską oraz u Bogusława Lindy w jego reżyserskim debiucie – „Seszele”.

Kolejne lata to wzrost popularności aktora, dzięki ogromnemu sukcesowi filmów Władysława Pasikowskiego z jego udziałem. Lubaszenko na ich planie spotkał się ponownie z Lindą i Pazurą, grając tytułowego „Krolla” w pierwszym przeboju reżysera z 1991 roku, „Młodego” w „Psach” (1992), brata „Mata” w „Słodko gorzkim” (1996), porucznika Czackiego w „Demonach wojny według Goi” (1998) i agenta Stroińskiego w „Operacji Samum” (1999). 

W 1992 roku asystował Andrzejowi Wajdzie przy realizacji filmu „Pierścionek z orłem w koronie” oraz zagrał w jednej z wielu ról u boku ojca, Edwarda Linde- Lubaszenko w „Pamiętniku znalezionym w grabie” Jana Kidawy- Błońskiego, a w 1993 wystąpił w epizodzie u Stevena Spielberga w „Liście Schindlera”.

W 1996 roku ponownie spotkał się z Wójcikiem na planie „Ekstradycji 2” oraz z Kidawą – Błońskim na planie „Wirusa”, zagrał też czołgistę w „Poznaniu 56” Filipa Bajona.

Rok 1997 to debiut w roli reżysera filmu pełnometrażowego „Sztos” z własnym udziałem. Film okazał się sukcesem komercyjnym, co było niewątpliwą zachętą do tego, by ponownie stanąć po drugiej stronie kamery.

W kolejnych latach Lubaszenko zasłynął jako reżyser kasowych komedii „Chłopaki nie płaczą” (2000), „Poranek kojota” (2001, Złoty Granat na FF Komediowych w Lubomierzu), „E=mc²” (2002, Srebrny Granat)), seriali TV „Król przedmieścia” (2002) i „Faceci do wzięcia” (2006). W większości z nich wziął udział Cezary Pazura.

W ostatnim dziesięcioleciu Lubaszenko należał do jednego z najbardziej zajętych polskich aktorów. Spośród licznych produkcji, w których wystąpił, na pewno trzeba wspomnień o obu częściach „Kilera” (1997 i 1999), filmie Marty Meszaros „Córy szczęścia” z Janem Nowickim (1999), polsko-czesko- francuskiej koprodukcji „Zabić Sekala” (1998, Czeski Lew - Nagroda Czeskiej Akademii Sztuki Filmowej i Telewizyjnej oraz nagroda aktorska w Karlovych Varach), „Pierwszym milionie” Waldemara Dzikiego i „Egoistach” Mariusza Trelińskiego (oba z 2000 roku), serialu Leszka Wosiewicza „Przeprowadzki” (2000-2001), słynnej komedii romantycznej Piotra Wereśniaka „Zakochani” (2000), filmie wojennym „Boże skrawki” Jurka Bogajewicza z Willemem Dafoe (2001), sensacyjnej „Sforze” Wójcicka (2002, sequel 2006) oraz o serialach z gwiazdorskim udziałem aktora: „Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście” (2005), „Determinator” (2007) i „Barwy szczęścia” (od 2007 roku).

Ostatnim projektem z jego udziałem jest film Janusza Morgensterna „Mniejsze zło” (2009). 

Oprócz licznych ról filmowych, aktor ma na swoim koncie także występy dramatyczne (również w Teatrze TV). 

Przez pewien czas był związany z muzycznym Teatrem Buffo, gdzie wystąpił m.in. w najgłośniejszym polskim musicalu – „Metro”, w adaptacji i inscenizacji Janusza Józefowicza.

Od 2001 roku jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.