Komedia romantyczna to chyba najbardziej przewidywalny gatunek filmowy. Widz od samego początku wie, czego może się spodziewać, praktycznie nic nie jest go w stanie zaskoczyć. Przecież doskonale zdaje sobie sprawę, że opowiadana przez reżysera historia miłosna, mimo wielu przeciwności losu, i tak będzie musiała zakończyć się wspaniałym happy endem (najczęściej hucznym ślubem). Nie oznacza to jednak, że nie można obecnie nakręcić ciepłego, zabawnego i w miarę oryginalnego, komediowego love story. I ta sztuka udała się Paulowi Weilandowi - reżyserowi filmu „Moja dziewczyna wychodzi za mąż”. Połączył on wszystkie składniki potrzebne do przyrządzenia smakowitej komedii romantycznej (prosta historia miłosna, wyraziste postaci, sympatyczna muzyka, urocze wnętrza i krajobrazy, szerokie uśmiechy rozdawane na prawo i lewo przez bohaterów, którzy nie mają codziennych trosk i zmartwień) i mimo, iż tak naprawdę nie zaprezentował nam dzieła porażającego oryginalnością, to można powiedzieć z pełną odpowiedzialnością, że wykonał kawał naprawdę niezłej roboty.

Ekranowa opowieść jest niezwykle prosta. Tom i Hannah znają się już od wielu lat, są najlepszymi przyjaciółmi. Ona wiedzie spokojne, ustatkowane życie. On natomiast, kierując się swoim specyficznym „kodeksem życiowym”, cały czas pozostaje małym chłopcem, który uwielbia podrywać i „zaliczać” kolejne partnerki. W zasadzie tylko Hannah wydaje się być kobietą odporną na jego czarujący uśmiech. Sytuacja ulega diametralnej zmianie po kilkutygodniowym pobycie bohaterki w Szkocji, w czasie którego Tom nagle zdaje sobie sprawę, że chciałby być dla swojej przyjaciółki kimś więcej. I tu następuje zwrot akcji typowy dla gatunku, który film ten reprezentuje. Hannah przywozi ze sobą ze Szkocji nie tylko niezapomniane wspomnienia, ale także Colina McMurray'a, przystojnego Brytyjczyka mającego królewskie pochodzenie. Okazuje się, że para ta w najbliższym czasie ma zamiar wziąć ślub. Nieszczęsny Tom natomiast zostaje poproszony o bycie w czasie ceremonii „główną druhną” panny młodej…

Film broni się przede wszystkim tym, że mimo przewidywalności, od początku do końca pozostaje naprawdę zabawny. Nie ma tu miejsca dla obleśnych, idiotycznych żartów. Dominuje raczej humor ciepły i subtelny, dzięki czemu obraz ten może się podobać widzom praktycznie w każdym wieku. Akcja płynie zaskakująco szybko, więc tak naprawdę nie mamy nawet specjalnie czasu, aby zacząć się nudzić. Kolejnym atutem jest, także zaskakująco trafnie dobrany, repertuar muzyczny, który jeszcze potęguje dobre wrażenia, jakie pozostawia po sobie „Moja dziewczyna wychodzi za mąż”.

Para głównych bohaterów dobrana jest wręcz perfekcyjnie. Zarówno Dempsey jak i Monaghan nie zdążyli się jeszcze widzom opatrzyć, co jest ich ogromnym plusem. Między bohaterami rzeczywiście iskrzy i jako duet spisują się świetnie. Dempsey wydaje się wręcz stworzony do roli zakochanych w sobie amantów. Nie ustępuje mu jego partnerka, która z filmu na film udowadnia, że doskonale sprawdza się w niemal każdej konwencji. Także postaci drugiego planu wnoszą do filmu nieco ożywienia. Warto tu wspomnieć szczególnie o Kevinie McKidd’dzie wcielającym się w brytyjskiego arystokratę (który jednak, co widać od razu, przy arcyprzystojnym Dempsey’u stoi z góry na straconej pozycji) oraz, przede wszystkim, o ostatnim aktorskim epizodzie wybitnego reżysera Sydneya Pollacka (zabawna, niewielka rola ojca głównego bohatera).

Gorąco polecam tę lekką, przyjemną i zaskakująco zabawną produkcję. W kategorii komedii romantycznych jest (o dziwo!) jedną z najlepszych pozycji mijającego letniego sezonu. Można o niej śmiało powiedzieć, że jest trochę jak uśmiech Patricka Dempsey’a. Może momentami nieco zbyt cukierkowa, ale na pewno niezwykle czarująca…