Romantyczny piątek z „Lepiej późno niż później” (2003), reż. Nancy Meyers [#CHILI]
Nancy Meyers to bez dwóch zdań specjalistka od komedii romantycznych. I choć na swym reżyserskim koncie nie ma ich wiele, to tak naprawdę wszystkie są warte obejrzenia: „Czego pragną kobiety” (2000), „Holiday” (2006), „To skomplikowane” (2009) i właśnie „Lepiej późno niż później”. W tej ostatniej średnia wieku dwójki głównych bohaterów znacznie przewyższa tę z większości komedii romantycznych, i między innymi właśnie to stanowi o oryginalności tego filmu – uniwersalna prawda mówiąca o tym, że miłość nie jest zarezerwowana tylko dla młodych. Świetnie skrojony scenariusz obfituje w zabawne dialogi i humor sytuacyjny, dzięki czemu obraz ogląda się z prawdziwą przyjemnością. I oczywiście jednym z głównych atutów filmu jest fenomenalna wprost obsada – Diane Keaton i Jack Nicholson tworzą na ekranie fantastyczny duet. Ich postacie są ciekawe i niejednoznaczne, a przy tym funkcjonują jakby w dwóch różnych światach. Okazuje się jednak, że gdy przyjrzeć się bliżej, te światy wcale nie są tak daleko od siebie. Katarzyna Piechuta

Tajemnicza sobota z „Zaginioną dziewczyną” (2019), reż. Koji Fukada [#PLAYER, #VOD.PL]
„Zaginiona dziewczyna” w reżyserii Kôji Fukady to przejmujący dramat, który momentami przeistacza się w klimatyczny thriller psychologiczny. Film Fukady to historia Ichiko (Mariko Tsutsui). Jej życie toczy się w normalnym rytmie. Jest spełnioną i docenianą pielęgniarką, układa sobie życie prywatne z jednym z lekarzy, z którym pracuje. Chce stać się także troskliwą opiekunką dla kilkuletniego syna swojego narzeczonego. Jednak całe jej życie wali się w jednej chwili. W zaprzyjaźnionej rodzinie, gdzie opiekuje się seniorką rodu, zostaje porwana najmłodsza córka. Po paru dniach o uprowadzenie dziewczyny zostaje oskarżony bratanek Ichiko. Od tego momentu kobieta zaczyna tracić wszystko, co kochała i na czym jej zależało. Kameralna, klimatyczna, trzymająca w ciągłym niepokoju, powoli snująca się fabuła „Zaginionej dziewczyny” nie raz zaskoczy widza. Kôji Fukady pokazuje, iż poprzez takie środki jak subtelność i ciszę, można stworzyć zaskakujący, atrakcyjny oraz trzymający w napięciu film. Bardzo dobre kino oraz mistrzowskie aktorstwo Mariko Tsutsui. Sylwia Nowak-Gorgoń

Kameralna niedziela z „Blue Valentine” (2010), reż. Derek Clanfrance [#CDAPREMIUM]
„Blue Valentine” to intymny portret małżeństwa malarza (Ryan Gosling) i pielęgniarki (Michelle Williams), pokazany z jego blaskami i cieniami. Historię tej dwójki oglądamy jak przez dziurkę od klucza, obserwując wszystkie trudne momenty i stopniowe psucie się relacji między małżonkami, równocześnie podglądając ich w czasach młodości, gdy ich miłość zdawała się usuwać spod nóg wszystkie przeszkody. Zarówno Ryan Gosling, jak i Michelle Williams stworzyli w „Blue Valentine” fantastyczne kreacje i w dużej mierze to dlatego film Dereka Clanfrance’a ogląda się jednym tchem, pomimo iż nie należy do kategorii lekkich i przyjemnych. „Blue Valentine” to kameralny, pełen emocji i skłaniający do refleksji film, z którym zdecydowanie warto się zapoznać. Katarzyna Piechuta