Reżyser, scenarzysta i producent amerykański; jeden z najciekawszych, współczesnych twórców filmowych działających w tym kraju; autor głośnej „Magnolii”.
Urodził się 26 czerwca 1970 roku w Studio City w Kalifornii jako syn znanego (m.in. z serialu „Statek miłości”) aktora Erniego Andersona.
Filmem interesował się od najmłodszych lat, szczególnym upodobaniem darząc produkcje pornograficzne, które oglądał z pasją badacza, co miało zresztą odbicie w jego pierwszych profesjonalnych dziełach – krótkometrażowym „The Dirk Diggler Story” (1988) i wyróżnioną nominacjami do BAFTA i Oscara za scenariusz kontynuacją podjętego w pierwszym filmie tematu, zatytułowaną „Boogie Nights” (1997).
Wcześniej zasłynął dzięki nagrodzonej na festiwalu w Sundance krótkometrażówce „Cigarettes & Coffee” (1993) oraz zadebiutował w pełnym metrażu kryminałem/thrillerem „Sydney” (1996) z udziałem swoich ulubionych aktorów: Philipa Bakera Halla, Luisa Guzmána, Philipa Seymoura Hoffmana, Melory Walters, Julianne Moore, Williama H. Macy i Johna C. Reilly, oraz początkującej wówczas Gwyneth Paltrow.
Począwszy od „Cigarettes & Coffee”, dał się zauważyć charakterystyczny styl Andersona, nie stroniący od wpływów mistrzów, szczególnie zaś odwołujący się do twórczości Roberta Altmana, z jej wielowątkową narracją i multiplikacją postaci.
Najpełniejszy wyraz tej fascynacji dał realizując głośną „Magnolię” (1999) – dzieło bezpośrednio i na wielu poziomach odnoszące się do „Na skróty” Altmana – począwszy od Julianne Moore w jednej z ról, przez konstrukcję narracyjną, aż po tak oczywiste odwołania jak analogiczny finał historii, spajający w jedno losy bohaterów.
„Magnolia” przyniosła Andersonowi Złotego Niedźwiedzia na MFF w Berlinie, kolejną nominację do Oscara za scenariusz oraz nagrodę FIPRESCI na festiwalu w San Sebastian.
Oprócz plejady „nadwornych” aktorów młodego twórcy, w filmie wystąpił też Tom Cruise.
W 2002 roku zrealizował obraz, wykorzystujący schemat komedii romantycznej, o wdzięcznym tytule „Lewy sercowy”, z Adamem Sandlerem i Emily Watson w rolach głównych, który – choć generalnie przeszedł niemal bez większego echa, został jednak wysoko oceniony, a tym samym doceniony w Cannes – otrzymał tam nagrodę za reżyserię oraz nominację do Złotej Palmy.
W 2006 roku asystował mistrzowi na planie filmu „Ostatnia audycja”, zaś w 2008 zasłynął jako twórca obsypanego ośmioma nominacjami do Nagród Akademii, epickiego dzieła „Aż poleje się krew”, z Oscarową kreacją Daniela Day-Lewisa i Oscarowymi zdjęciami stałego współpracownika reżysera, Roberta Elswita.
Twórca otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia za reżyserię na MFF w Berlinie, nominację do Złotego Niedźwiedzia za Najlepszy Film, po trzy nominacje do BAFTA i Oscara w kategoriach: Najlepszy Film, Najlepszy Scenariusz i Najlepsza Reżyseria oraz liczne nagrody krytyków, będące dowodem uznania dla jego kunsztu reżyserskiego.
Anderson reżyseruje rzadko, starannie przygotowując się do swoich projektów.
Oprócz pełnometrażowych produkcji zajmuje się też mniejszymi formami – w 2000 roku zrealizował dla telewizji komediowy „SNL Fanatic” z Benem Affleckiem, a w 2003 – jednominutowy film video „Mattress Man Commercial” z Philipem Seymourem Hoffmanem oraz telewizyjny „Couch” z Adamem Sandlerem.
Produkcje wychodzące spod jego ręki są przemyślane formalnie i treściowo, nierzadko podejmujące trudną tematykę, ambitne. Jest jednym z nielicznych twórców amerykańskich docenionych na festiwalach europejskich, konsekwentnie realizującym filmy stojące w opozycji do miałkich produkcji hollywoodzkich.
