Tego brakowało mi w wielu filmach, jakie ostatnio widziałam – wielkiego zaskoczenia i zupełnie innego obrotu sytuacji od tej przeze mnie wykoncypowanej. Już sama zapowiedź produkcji niejako maluje przed odbiorcą inną wizję obrazu, by potem, po konfrontacji z rzeczywistą fabułą filmu, dojść do wniosku, że pierwsze wrażenie było mylne. Po zapowiedzi spodziewałam się kolejnego miałkiego i nijakiego horroru. A dlaczego?

Greta otrzymuje propozycję pracy w małym brytyjskim miasteczku. Ma się zająć kilkuletnim chłopcem – jego rodzice muszą wyjechać na kilka tygodni i potrzebują opiekunki dla syna. I zapewne nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że owym synem jest porcelanowa lalka, którą traktują jak żywą istotę. Ubierają, karmią, czytają, całują na dobranoc. Greta musi zachowywać się dokładnie tak jak rodzice „chłopca” – bohaterka dostaje instrukcję i wykaz zadań, jakie musi wykonywać. Jeśli czegoś zaniedba, Brahms, kukiełka, może spłatać jej psikusa. Na początku protagonistka nie ma najmniejszego zamiaru wypełniać poleceń pozostawionych jej przez pracodawców, wszystko jednak się zmienia, kiedy okazuje się, że laleczka potrafi więcej niż zwykła zabawka.

Już sam ten opis sugeruje, że odbiorca ma do czynienia z horrorem o opętanej kukiełce. Nic nowego, takich filmów pojawiło się kilka – jak choćby produkcje o laleczce Chucky czy „Władca lalek”. Twórcy postanowili jednak zaskoczyć odbiorcę, serwując mu coś odmiennego od tego, czym nęci trailer. I trzeba przyznać, że okazało się to bardzo dobrym posunięciem.

Przez ten zabieg widz otrzymuje thriller, a nie horror. Historia z dreszczykiem nadal nią pozostaje, jednak zmienia się ogólny wydźwięk produkcji, a co za tym idzie, opinia o całym obrazie ulega zmianie. Bo jak na horror, film nie należałby do najlepszych – atmosfera grozy pojawia się, jednak jest za słaba dla tego typu produkcji. Kiedy w grę wchodzi drugie dno, które okazuje się dość mroczne, zaskakujące i niepokojące, na całość patrzy się z zupełnie innej perspektyw.

„The Boy” to dobra produkcja – widz niby wie, co czeka bohaterkę, jednak w ostatecznym rozrachunku okazuje się, że historia nie do końca poszła w kierunku, jakiego się spodziewaliśmy. Ten moment zaskoczenia okazał się przemyślany, dobrze wkomponowany w fabułę i stał się wyznacznikiem zmiany klimatu produkcji – dość sporej zmiany.

Warto wybrać się na tę produkcję – trudno mówić w tym przypadku o rozczarowaniu. Spodziewałam się kolejnego filmu, który aspiruje do miana bycia strasznym, a takim nie jest, a otrzymałam coś innego, lepszego. Czasami takie niespodzianki są dobrym rozwiązaniem, by urozmaicić produkcję.