Panująca obecnie niezdrowa moda na filmowe remake'i słusznie może powodować niechęć odbiorcy. Pytaniem retorycznym jest, jaki większy sens ma oglądanie kolejny raz tego samego, tyle że w nowej odsłonie? Ale co wówczas, gdy trafi się na film, który remake'iem nie jest, zaś garściami czerpie ze znanych i uznanych produkcji? Może się wtedy okazać, że czas poświęcony na jego obejrzenie nie będzie wcale stracony!

W opuszczonym magazynie chemicznym budzi się pięciu obcych mężczyzn. Wszyscy cierpią na tymczasowy zanik pamięci, nie wiedzą kim są, ani jak trafili do tego miejsca. Okoliczności zdają się świadczyć, że dwóch z nich to zakładnicy, zaś pozostali to porywacze. Zamknięty magazyn staje się ich więzieniem, zaś oni sami muszą ustalić, kto jest kim w tej grze. Czasu jest coraz mniej, gdyż po odbyciu tajemniczej rozmowy telefonicznej mężczyźni dowiadują się, że ktoś jedzie do magazynu, aby dokończyć zadanie…

Choć pomysł na „Nieznanych” nie jest ani trochę nowatorski, to właśnie fabuła stanowi największą zaletę filmu Simona Branda. Aura tajemniczości, niewiedza kto jest dobry, a kto zły, a także poczucie uciekającego bohaterom czasu sprawia, że produkcję tę ogląda się naprawdę nieźle. Osobiście lubię tego typu obrazy, w których krok po kroku ujawnianie są kolejne szczegóły dotyczące całej historii. Tutaj zrobione jest to o tyle sprawnie, że widzowi ciężko jest w trakcie oglądania nabrać pewności co do swoich podejrzeń. Domysły to jedno, ale o absolutnym przekonaniu raczej ciężko mówić, zwłaszcza że bohaterowie niejako zamieniają się miejscami, dzięki czemu odbiorcy przychodzi rewidować swoje poglądy odnośnie roli, jaką poszczególne postacie pełnią w tej grze.

Zaledwie 85 minut czasu projekcji powoduje, że akcja „Nieznanych” toczy się sprawnie i nie zawiera zbędnych dłużyzn. Choć większość filmu rozgrywa się na niewielkiej przestrzeni magazynu (równoległym wątkiem jest policyjne śledztwo), nie powoduje to uczucia znużenia, gdyż okoliczności, w jakich znaleźli się bohaterowie same w sobie są interesujące. Wiadomo bowiem, że każda minuta przybliża widza do poznania genezy tej sytuacji, tego, jak to wszystko tak naprawdę się zaczęło. Ostatecznie może i o jakimś wielkim zaskoczeniu nie ma mowy, aczkolwiek nie można powiedzieć, by finał był rozczarowaniem.

Oglądając film Simona Branda trzeba uczciwie przyznać, że chwilami ma się uczucie obcowania z kinem bliskiemu klasy B (kilka banalnych, oklepanych rozwiązań). Jednakże przyzwoite aktorstwo, ciekawa intryga oraz napięcie sprawiają, że „Nieznani” to w gruncie rzeczy całkiem niezła rozrywka.