Jak to jest, gdy miłość staje się obsesją? Co się dzieje, gdy człowiek uzależnia się od bycia zakochanym? Pernille Rose Grønkjær przedstawia kilka przykładów ludzi, którzy zatracili się w życiowym afrodyzjaku. Tracey to przesadnie analityczna mieszkanka Nowego Jorku, która określa swoje miłosne podboje, jako fatalne zauroczenie. Z kolei Tracy zakochuje się w młodszych od siebie mężczyznach tłumacząc się, że po prostu ma w sobie silną tendencję do kochania innych. Christian to 40-letni gitarzysta, który w przeszłości był wierny, ale teraz woli utrzymywać luźniejsze damsko-męskie relacje, traktując je jak zdrową alternatywę.Czy takie zachowanie ma jakikolwiek sens? Czy może okazać się twórcze i budujące?

Grønkjær filmuje swych bohaterów w ich własnych domach, gdy wykonując codzienne obowiązki lub leżąc na kanapie, dyskutują o swoim życiowym problemie. W pewnym momencie, zupełnie nieoczekiwanie, niektórzy z nich odsłaniają jednak przed nami bolesne historie, co pozwala spojrzeć na ich zachowanie z zupełnie innej strony.
Film przypomina szczególnego rodzaju terapeutyczną sesję, podczas której dowiadujemy się, jak różne wymiary i oblicza może mieć miłość. Grønkjær zdaje się udowodnić, że miłość nie realizuje się tylko we wzajemnych relacjach dawania-brania, zaufania-zaniedbywania, przyjemności-bólu, lecz przede wszystkim silnie tkwiącej w nas wszystkich potrzeby kochania i bycia kochanym.

źródło: internet