Film, który Greyson nazwał operowym filmem dokumentalnym, opowiada o dwóch znanych na całym świecie aktywistach zajmujących się AIDS: Kanadyjczyku Timie McCaskellu oraz Zackie Achmacie z Afryki Południowej.

Niestrudzeni bojownicy o powszechny dostęp do leków antyretrowirusowych, którymi można leczyć AIDS, pojawiają się w Fig Trees w różnych obrazach: jako oni sami na zdjęciach archiwalnych, w relacjach medialnych, na konferencjach prasowych i demonstracjach; jako quasi-fikcyjne postaci odgrywane przez aktorów oraz jako bohaterowie opery komponowanej przez Gertrudę Stein, która porywa ich obu i zabiera nad wodospad Niagara, gdzie każe im śpiewać awangardowe arie. Na scenę wkracza także śpiewająca wiewiórka-albinos oraz św. Teresa z Ávili.

Jak zawsze odważny i pełen fantazji, Greyson ożywia bardzo poważny temat formalną karuzelą, która wysadza w powietrze politycznie poprawne założenia na temat AIDS, aktywistów oraz - nieuchronnie - na temat samego kina. Z eksperymentatorską wrażliwością, typową dla wielu kanadyjskich twórców filmowych, Greyson ze swym politycznym humanizmem stawia sobie cel, aby odmienić sposób myślenia widza.

źródło: internet