Piotr Rubik urodził się 3 września 1968 roku w Warszawie. Muzyka otaczała go od najmłodszych lat, głównie za sprawą dziadka, prawnika, który był wielkim miłośnikiem tej dziedziny sztuki i posiadał olbrzymią, jak na owe czasy kolekcję "zachodnich" płyt (ok. 3500). Sam zresztą amatorsko grał na skrzypcach. Razem z wnukiem przesiadywał więc i słuchał Beethovena, Mozarta oraz innych klasyków.

Jego przygoda z muzyką to nie tylko wiolonczela. Już od czasów szkoły podstawowej odpoczywał grając na fortepianie. Fortepian stał się równolegle do wiolonczeli instrumentem, który Piotr Rubik opanował w takim stopniu, że z dużymi sukcesami występował solo i akompaniując innym solistom. To przydało się naturalnie później w jego karierze kompozytorskiej i rozrywkowej.

 

W liceum załapał się do szkolnego zespołu quasi jazzowo-funkowego o odkrywczej nazwie "Funk septet" (nagroda na przesłuchaniach zespołów rozrywkowych szkół muzycznych II stopnia w Elblągu i profesjonalna sesja nagraniowa w Polskim Radiu).

Karierę kompozytorską na dobre rozpoczął na studiach w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Przez dwa lata był członkiem elitarnej, Światowej Orkiestry Jeunesses Musicales (110 muzyków z 35 krajów świata). Jako koncertmistrz tej orkiestry zwiedził Amerykę Południową i Europę. Równolegle uczęszczał na kursy muzyki filmowej, między innymi pod kierunkiem Ennio Morricone, w Sienie, we Włoszech.

Profesjonalna kariera Rubika w showbusinessie zaczęła się jeszcze na uczelni - zaczynał od tzw. piosenki aktorskiej, by potem przejść do filmu, teatru i muzyki pop.