Problemy to nieodłączna część ludzkiego życia, o czym przypomina nam Timothy Linh Bui w swoim najnowszym filmie „Powder Blue”.

Obraz opowiada historię czworga ludzi, których losy splatają się ze sobą w okresie świąt Bożego Narodzenia. Charlie (Forest Whitaker) to były pastor, który po stracie swojej ukochanej żony próbuje odebrać sobie życie. Jack (Ray Liotta), który właśnie został zwolniony z więzienia po 25 latach odsiadki, dowiaduje się się, że jest chory na raka i zostało mu już niewiele czasu na tym świecie, w którym to będzie chciał naprawić błędy przeszłości. Qwerty (Eddie Redmayne) – młody i samotny chłopak chory na astmę, który nie potrafi ułożyć sobie życia. I Rose Johnny (Jessica Biel) – striptizerka próbująca rozbieraniem się zarobić na szpitalne rachunki za opiekę nad jej śmiertelnie chorym synem. Każda z wymienionych powyżej osób cierpi na swój własny sposób, ale równocześnie każda z nich poszukuje cienia nadziei.

O filmie było głośno jeszcze zanim pojawił się na kinowych ekranach, a to ze względu na rozbierane sceny z udziałem Jessici Biel. Prasa znalazła swoją małą sensację i nie skupiała się na niczym poza tym tematem. Fakt, że tym sposobem na pewno zrobili produkcji niezłą reklamę, ale równocześnie zatracili się i zapomnieli, że ten film to coś znacznie więcej.

Obraz opowiada o naturze miłości. Czym jest, jak ją znajdujemy i co się dzieje, gdy ją tracimy. Każdy ma problemy i każdy musi stawić im czoło, lecz najważniejsze jest, by nie walczyć samemu, by mieć oparcie w ludziach bliskich sercu. Bohaterowie tego filmu rozumieją to i zmagają się z potrzebą bliższych znajomości. Jednak są przy tym wszystkim zbyt samolubni i próbując rozwiązać swoje problemy zapominają o uczuciach innych ludzi. Tak więc muszą się najpierw nauczyć, że prawdziwa miłość jest możliwa tylko wtedy, gdy obie strony dają z siebie wszystko, co jest w ich mocy, aby tej drugiej osobie nigdy niczego nie zabrakło. A przede wszystkim muszą się otworzyć na innych ludzi, żeby cokolwiek było możliwe, bo gdy skupiają sie na własnych problemach, inne sprawy zupełnie tracą na znaczeniu.

Zawsze pozostaje choćby iskierka nadziei na lepsze jutro i nigdy nie można przestać w to wierzyć, inaczej życie będzie niczym rozbite lustro, o którego kawałki można się jedynie pokaleczyć. A miłość czeka na każdego i znajduje nas wtedy, kiedy najmniej się tego spodziewamy. I nie mówcie, że to wytarte slogany, które wszyscy powtarzają. Taka jest prawda.

Kończąc chciałbym jeszcze powiedzieć, że „Powder Blue” jest fascynującym filmem, który mówi o tym, że życie to nie bajka i nic nie przychodzi w nim łatwo. Ale pokazuje również, że w tym szarym i zagubionym świecie istnieje prawdziwa miłość, że zawsze jest nadzieja, nawet jeśli przychodzi przez ból i trudy, z którymi każdy z nas się zmaga. Wystarczy otworzyć się na innych i dopuścić ich do siebie, wtedy można pokonać każdy problem. Mam nadzieje, że ten obraz nie przejdzie bez echa i zostanie zapamiętany.