John Cusack to charakterystyczny, znany i lubiany aktor oraz scenarzysta i producent amerykański. Jest postacią nietypową – mimo sukcesu i niewątpliwej rozpoznawalności, udało mu się jednocześnie pozostać poza medialną gorączką, właściwą dla filmowego show-biznesu. Znany z ról w filmach „Naciągacze”, „Być jak John Malkovich”, „Przeboje i podboje”, „Zabijanie na śniadanie”, „Tożsamość”, czy „1408”.
Urodził się 28 czerwca 1966 roku w miejscowości Evanston w stanie Illinois. Z wyjątkiem matki, nauczycielki, właściwie cały klan Cussacków związany jest z przemysłem filmowym. Jego ojciec, Dick Cusack jest aktorem i reżyserem filmów dokumentalnych, czwórka rodzeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem sióstr Joan i Ann, para się aktorstwem. Pierwsza z sióstr bardzo często partneruje Johnowi na planie – rodzeństwo wystąpiło razem w kilkunastu filmach.
John - podobnie jak brat i siostry, już w podstawówce zaczął uczęszczać na lekcje gry aktorskiej do Chicago's Piven Theatre Workshop i w młodym wieku debiutował na scenie.
Na ekranie po raz pierwszy wystąpił jako 17-latek, u boku Roba Lowe’a w komedii romantycznej „Klasa” (1983). Kolejna rola, w filmie Johna Hughesa „Szesnaście świeczek” (1984) ostatecznie przypieczętowała jego status obiecującej nastoletniej gwiazdy.
Choć żaden z jego występów w tej dekadzie nie był szczególnie powalający, Cusack nie mógł narzekać na brak pracy, pojawiając się chociażby jako gwiazda komedii romantycznych: „Lepiej umrzeć”, „Pewna sprawa” (oba z 1985 roku), czy „Nic nie mów” Camerona Crowe’a (1989, Chicago Film Critics Association Award), dramatu sportowego „Spisek ośmiu” (1988), czy historycznego „Projektu Manhattan” Rolanda Joffé, z Paulem Newmanem w roli głównej (1989).
W 1990 roku zaskoczył wszystkich występem w przełomowej, dorosłej już roli u boku Anjeliki Huston i Annette Bening w kryminale „Naciągacze” Stephena Frearsa.
Kolejny rok to rola w dramacie Herberta Rossa „Barwy prawdy” z Jamesem Spaderem, a 1992 – udział w „Graczu” Roberta Altmana i w pastiszowych „Cieniach we mgle” Woody’ego Allena. Z Allenem spotkał się dwa lata później na planie komedii kryminalnej „Strzały na Broadwayu” (1994), w tym samym roku pojawiając się również w komedii Alana Parkera „Droga do Wellville” z Anthonym Hopkinsem w roli głównej.
Jednocześnie Cusack aktywnie działał także poza filmem, zakładając w międzyczasie (1988 rok) awangardową, chicagowską trupę teatralną The New Criminals, dla której wyprodukował i wyreżyserował kilka spektakli. Cztery lata później, wraz z szkolnymi kolegami, założył siostrzaną wytwórnię New Crime Productions, która, podobnie jak działalność zespołu teatralnego, miała na celu promowanie sztuki nieszablonowej, niezależnej, off-owej.
Pierwszym filmem wyprodukowanym przez New Crime, była komedia „Zabijanie na śniadanie” (1997). Cusack nie tylko zagrał w niej główną rolę, ale też zadebiutował jako współscenarzysta filmu.
W tym samym roku pojawił się też u boku Kevina Spaceya w czarnej komedii Clinta Eastwooda „Północ w ogrodzie dobra i zła”, oraz dał występ w filmie akcji „Con Air – lot skazańców” z Nicolasem Cagem i Johnem Malkovichem (1997, Blockbuster Entertainment Award). Rok później z kolei dołączył do gwiazdorskiej obsady wojennej produkcji Terrence’a Mallicka „Cienka czerwona linia” (1998).
Za główną rolę „podglądacza” w surrealistycznej komedii Spike’a Jonze’a „Być jak John Malkovich” (1999) otrzymał nominację do Independent Spirit Award i London Critics Circle Film Award. Nominacje i nagrody (m.in. do BAFTA i USC Scripter Award za scenariusz, i do Złotego Globu, American Comedy Award i Empire Award za rolę główną) przyniósł mu też kolejny projekt filmowy, przy realizacji którego ponownie spotkał się z Frearsem – komedia „Przeboje i podboje” (2000).
W 2001 roku miał okazję wystąpić u boku dwóch pięknych kobiet - Kate Beckinsale w komedii romantycznej „Igraszki losu” i Catherine Zety-Jones w „Ulubieńcach Ameryki”, rok później ponownie zagrał u Jonze’a w „Adaptacji” z Meryl Streep i Nicolasem Cagem (2002), a w 2003 roku wystąpił w thrillerze „Tożsamość” z Rayem Liottą, oraz pojawił się, wraz z Genem Hackmanem, Dustinem Hoffmanem i Rachel Weisz, w dramacie „Ława przysięgłych”.
Zagrał w sensacyjnym „Kontrakcie na zabijanie” Bruce’a Beresforda, z Morganem Freemanem (2006) i u boku Diane Lane w komedii romantycznej „Facet z ogłoszenia” (2005), a za rolę w horrorze „1408” z Samuelem L. Jacksonem otrzymał nominację do Saturna (2007).
Ostatnie filmy z jego udziałem, to dramat „Grace Is Gone” (2007), thriller „Shanghai” (2008) i komedia sensacyjna „War, Inc.” (2008), której jest współscenarzystą i producentem.
