Moda na komedie romantyczne została w ostatnim czasie bezlitośnie wyparta przez filmy sensacyjne. Ale reżyser i scenarzysta Joel Hopkins w bardzo umiejętny sposób połączył jedno z drugim.
Kto jednak powiedział, że komedie romantyczne muszą być zarezerwowane dla młodych, pięknych i bogatych? Dlaczego nie miałaby być to spłukana para w nieco zaawansowanym już wieku, która staje w obliczu zagrożenia ich spokojnej starości, do tego po rozwodzie? I bardzo fajnie, bo przyznam się szczerze, że pokochałam tę parę. Czyli cyniczną, racjonalną Kate Jones, reagującą wręcz alergią na próby uwiedzenia przez byłego męża, który dawno temu zostawił ją dla młodszej sekretarki oraz kochliwego romantyka Richarda Jones'a, który uświadamia sobie, że na etapie życia, w którym się znajduje - potrzebuje bardziej kobiety, która pamięta o jego dolegliwościach niż długonogiej 25- latki szukającej wrażeń. Ale myślę przede wszystkim, że bez znakomitej obsady ten zabieg by się nie udał. Bez wątpienia na plan pierwszy wysuwa się nietuzinkowa osobowość Emmy Thompson wcielającej się w byłą żonę. Rolę byłego męża - Richarda odgrywa Pierce Brosnan, który choć nigdy nie potrafił mnie przekonać we wcieleniu Jamesa Bonda, to świetnie się sprawdza do odgrywania trochę podstarzałych, romantycznych kochanków. Przywołam tu chociażby znakomitą komedię „Mamma Mia”, do której „Riwiera dla dwojga” śmiało może aspirować. Przepełniona jest bowiem przebojową muzyką (na szczęście aktorzy nie śpiewają) i letnim plażowym klimatem.
„Riwiera dla dwojga” to pełna słońca i sarkastycznego humoru komedia romantyczna z silnym wątkiem sensacyjnym, która zabiera nas w podróż do Paryża, a następnie na Lazurowe Wybrzeże. Do tego jest suto zakrapiana martini i szampanem. Czy może być coś bardziej romantycznego? Ale nie łudźcie się, że będzie cukierkowo z długimi rozmowami o północy w Paryżu, bo w filmie przeważa jednak wątek sensacyjny i momentami jest naprawdę niebezpiecznie (oczywiście z komediowym przymrużeniem oka). Zwłaszcza, że bohaterowie dopiero debiutują w przestępczym półświatku. Film przypomina mi francuskie i amerykańskie komedie w starym, dobrym stylu - eleganckie i przebojowe z nieudolnymi pościgami i porwaniami oraz gagami sytuacyjnymi.
Przyznam się, że jestem kapryśnym widzem i gdy tylko coś nie gra, szybko się zniechęcam. W „Riwierze dla dwojga” gra wszystko. Film jest rytmiczny jednostajnie, dobrze zmontowany, pozbawiony sztuczności, bohaterowie prawdziwi - nie wyidealizowani, tak że można się poczuć częścią tego zwariowanego świata.
Parę bohaterów łączy wspólny problem - wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę, gdy chciwi przedsiębiorcy czują się bezkarni okradając niewinnych, ciężko pracujących ludzi. I jak się pięknie okazuje wspólne problemy bardziej zbliżają niż ich brak. Dołącza do nich zaprzyjaźniona para z 35 -letnim stażem, która nieco już wpadła w rutynę i dzięki nieoczekiwanej podróży w romantyczne zakątki na nowo przeżywa miłosne uniesienia.
Z tej filmowej historii wynika, że miłość to nie ogień, który płonie jednostajnie, trzeba do niego dokładać. Ludzie często obiecują sobie wspólne spędzenie czasu, wymarzoną egzotyczną podróż, ale z różnych powodów tego nie robią i nic się nie dzieje. Miłość wygasa, a potem...przychodzi następna. Ktoś powiedział, że to co się kocha w drugim człowieku - to tajemnica. Dlatego może warto wytrwać z tą jedną osobą kilkadziesiąt lat, by dowiedzieć się o niej zupełnie czegoś nowego, a jak niezwykłe tajemnice kryją przed sobą bohaterowie - to warto zobaczyć.
Ostatecznie jednak okazuje się jednak, że miłość romantyczna wcale nie jest najważniejsza - ważniejsze jest to czy się tą drugą osobę po prostu lubi. Czasem więcej radości przynosi słuchanie ulubionych piosenek po latach, niż szampan, rejs jachtem, czy przejażdżka odkrytym ferrari. Młody wiek nie zawsze sprzyja zawarciu małżeństwa, ale może warto dać sobie drugą szansę.
Zwykle lato nie sprzyja chętnym wypadom do kina. Większość woli prażyć się na słońcu. Co jednak zrobić, gdy słońce nie sprzyja latu? Wybrać się na „Riwierę dla dwojga”, gdzie słońce świeci cały czas. „Riwiera dla dwojga” to bardzo dobra rozrywka - w sam raz na lato,na poziomie i ze smakiem. Zaspokaja w pełni głód komediowy, a takich obrazów ostatnio pojawia się niewiele - w tym dobrym starym stylu.
