Meryl Streep to niewątpliwie najlepsza aktorka, jaka stąpa po tym padole. Wystarczy wspomnieć, jak rewelacyjnie wypadła jako Margaret Thatcher w filmie „Żelazna Dama” czy choćby Julia Child w „Julie i Julia”. Trzy Oscary i kilkanaście nominacji do tej prestiżowej nagrody to tylko wierzchołek góry lodowej osiągnięć aktorki. Prawda jest taka, że czego by nie dotknęła Maryl, zamienia się w złoto. Aktorka kręci całym show produkcji, w której występuje, i chyba większość osób, przynajmniej tak jest w moim przypadku, wybiera się na dany film, by zobaczyć, czym jeszcze zadziwi Streep. Obecnie na ekranach kin zagościło najnowsze dzieło z jej udziałem – „Sierpień w hrabstwie Osage”. Czy i tym razem będzie za tę grę nagroda?
Nestor rodu Westonów zaginął, wyszedł z domu i więcej się w nim nie pojawił. Rodzina zjeżdża się do domu swojego dzieciństwa, by pomóc w poszukiwaniach i pocieszyć Violet, żonę zaginionego. Jeżeli ktoś oczekuje rodzinnej sielanki z miłymi opowiastkami z życia bohaterów, ten srodze się rozczaruje. Każda postać ukrywa jakąś tajemnicę, każda ma powód, by nie radować się chwilowym powrotem do otoczenia z dzieciństwa.
„Sierpień w hrabstwie Osage” to historia o tym, że miłość i nienawiść bardzo często idą ze sobą w parze. Podobno z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach i właśnie tę prawdę pokazuje produkcja Johna Wellsa. Nic w korzeniach tej familii nie jest normalne. Matka ciągle gnębi swoje córki, daleko temu do ideału przedstawianego w wielu innych dziełach filmowych. Sielanka to słowo, które nijak tutaj nie pasuje. Oczywiście zachowanie Violet można wytłumaczyć wszystkim przez co przeszła i nadal przechodzi. I zapewne na swój dziwny pokręcony sposób kobieta kocha swoich bliskich, jednak nie została nauczona prawidłowo tego wyrażać.
Maryl ukradła ten film. Prawdą jest, że wszędzie, gdzie pojawi się ta aktorka, światła jupiterów zostają skierowane w jej stronę. I nie inaczej okazuje się w tym przypadku. To, co Meryl pokazuje, zasługuje na najwyższą nagrodę, nieważne, że kolejną, liczy się to, że w każdej nowej roli aktorka zmienia się nie do poznania. Myślałam, że pokazała już wszystko, jednak tym filmem udowodniła, jak bardzo się myliłam. Jedyną osobą, która dotrzymuje jej kroku w tym przedsięwzięciu jest Julia Roberts. Kiedy te dwa charaktery zderzają się w filmie, emocje są nieprawdopodobne. Bardzo rzadko zdarza się, że gra aktorska jest na tak wysokim poziomie i choćby właśnie dla niej warto wybrać się na tę produkcję.
Dramat rodzinny pokazany w zabawny sposób. Czy to może się udać? Jeżeli zachowa się umiar w przedstawianiu elementów komicznych - jak najbardziej. I właśnie ten złoty środek odnaleźli John Wells i Tracy Letts. Zabawne momenty nie niszczą podniosłości dzieła, wręcz przeciwnie, mocniej ją akcentują. Bo „Sierpień” to nie czysta komedia, dramatowi przedstawionemu w tym filmie daleko do humoru. Pewne momenty, zwłaszcza sarkastyczne wypowiedzi Violet, naprawdę bawią i rysują całą sylwetkę tej postaci.
„Sierpień w hrabstwie Osage” to jeden z najlepszych filmów Oscarowych, jakie do tej pory obejrzałam. Warto zapoznać się z tym dziełem, dlatego że jest po prostu dobre. Rewelacyjna gra aktorska i obsada (fanki Sherlocka Holmesa też znajdą w produkcji coś, a raczej kogoś, dla siebie), ciekawa historia i niespodziewane zakończenie. Czego chcieć więcej?
