Hope Davis jest jedną z tych aktorek, z którą koledzy i koleżanki po fachu bardzo lubią pracować. Poważnie podchodzi do swojego zawodu, jest w dobra w tym, co robi i nie boi się podejmować wyzwań. Swoją pracę zawodową dzieli pomiędzy scenę teatralną i duży ekran, więcej czasu poświęcając jednak tej pierwszej. Jej talent nie pozostał jednak niezauważony w żadnej z tych dwóch dziedzin aktorskiej aktywności. Doceniana przez krytyków i widzów, aktorka nie spoczywa na laurach. Davis dorastała w Tenafly w stanie New Jersey, gdzie często występowała w przedstawieniach, które przygotowywała dla sąsiadów ze swoją przyjaciółką z dzieciństwa Mirą Sorvino. Jako nastolatka uczęszczała na lekcje baletu. Po ukończeniu Vassar College wyjechała do Londynu, by kształcić się prywatnie pod okiem nauczycieli z Royal Academy of Dramatic Art. Zdobywszy szlify w scenicznej sztuce aktorskiej, wróciła do Ameryki. Osiadła w Chicago, gdzie w jednym z teatrów pomogła zorganizować trupę aktorską. Wystąpiła tam między innymi w sztuce Davida Mameta “Speed-the-Plow” w reżyserii Joela Schumachera. Pojawiła się także wiele razy na deskach słynnego Goodman Theatre, grając chociaży w “Makbecie”. To właśnie podczas pobytu w Chicago Davis zadebiutowała na dużym ekranie. W 1990 roku zagrała dziewczynę Williama Baldwina w “Linii życia”, tym samym ponownie spotykając się z Schumacherem. Po epizodzie w “Kevinie samym w domu” Chrisa Columbusa, Schumacher powierzył jej małą rólkę w dwóch odcinkach serialu “Malibu Road 2000” w 1992 roku, dzięki czemu stał się kimś w rodzaju mentora aktorki. Po powrocie do Nowego Jorku Davis stała się ulubienicą krytyków dzięki swoim występom scenicznym, szczególnie w sztukach "Pterodactyls" oraz "The Food Chain". W międzyczasie zagrała niewielką rolę dziewczyny Nicolasa Cage'a w thrillerze “Pocałunek śmierci”. Rok 1996 przyniósł jej pierwszą główną rolę. W niezależnym komediodramacie "The Daytrippers" Grega Motolli zagrała kobietę, która podejrzewając męża o zdradę, jeździ po Manhattanie, śledząc go i próbując znaleźć dowody jego niewierności. W tym samym roku pojawiła się na drugim planie jako szczęśliwa małżonka i siostra głównej bohaterki w komedii romantycznej “Partner niedoskonały”, a w następnym – w niezależnym dramacie rodzinnym "The Myth of Fingerprints" obok Julianne Moore, Blythe Danner i Noah Wyle'a. Następnie śledziła z kamerą życie Vincenta d'Onofrio w dramacie “Guy”, by zaraz potem jako samotna pielęgniarka znaleźć prawdziwą miłość w komedii "Razem i oddzielnie". Davis wkrótce dołączyła do nieformalnej trupy aktorsko-reżyserskiej Stanleya Tucciego i Campbella Scotta, pojawiając się na planie komedii "The Imposters" oraz dramatu “Tajemniczy Joe”. Nadal występowała też w filmach z głównego nurtu, takich jak "Mumford" Lawrence'a Kasdana, "Arlington Road" z Jeffem Bridgesem i Timem Robbinsem, a także “Kraina wiecznego szczęścia” obok Anthony'ego Hopkinsa. Zanim można ją było zobaczyć w tym ostatnim, zagrała w serialu “W ostatniej chwili” oraz filmie science fiction Campbella Scotta pt. “Final”. Lata 2002 i 2003 należały do szczególnie udanych w jej karierze. Mimo że w komediodramacie “Schmidt” Alexandra Payne'a trudno było zabłysnąć obok genialnego Jacka Nicholsona, Davis nakreśliła pamiętny portret jego kapryśnej i przewrotnej córki. Natomiast w wysoko cenionym dramacie “Sekretne życie dentysty” powróciła do współpracy z Campbellem Scottem, grając jego żonę, którą ten podejrzewa o zdradę. Za tę rolę Davis otrzymała nagrodę New York Film Critics Circle Award oraz nominację do Independent Spirit Award. W biograficznym filmie “American Splendor” zagrała z kolei ekscentryczną żonę równie ekscentrycznego twórcy komiksów Harveya Pekara. Za ten występ aktorka została nagrodzona New York Film Critics Circle Award oraz nominowana do Złotego Globu. Po dwuletniej nieobecności na ekranie Davis powróciła do filmu w wielkim stylu. W ekranizacji nagrodzonej Pulitzerem sztuki Davida Auburna “Dowód” w reżyserii Johna Maddena wcieliła się w niesympatyczną siostrę Gwyneth Paltrow i ponownie stała się partnerką filmową Anthony'ego Hopkinsa. Natomiast w komedii “Prognoza na życie” Gore'a Verbinskiego została byłą żoną Nicolasa Cage'a, prezentera prognozy pogody. W międzyczasie pojawiła się w komedii “Kumple na zabój” obok Pierce'a Brosnana i Grega Kinneara, oraz w przygodowym filmie familijnym “Duma: Podróż do domu” z jej dobrym znajomym Scottem. Rok 2006 to przynajmniej dwa filmowe projekty. Pierwszy z nich, “Infamous”, przypomina prawdziwe wydarzenia z życia Trumana Capote'a, który zbierając materiały do swojej książki “Z zimną krwią”, zaprzyjaźnia się ze skazanymi mordercami. Drugi to również oparty na faktach “The Hoax” Lasse Hallströma, opowiadający o Cliffordzie Irvingu, który sprzedał pewnemu wydawnictwu fałszywą biografię Howarda Hughesa.