Portret pięćdziesięcioletniego robotnika - El Rulo, granego przez niezawodowego aktora Luisa Margani, z trudem zdobywającego środki do życia. Reżyser wykorzystuje brak profesjonalizmu naturszczyka, jego nieco bełkotliwy sposób mówienia. Zestawia z nim to, co robią na planie aktorzy zawodowi. Na tym kontraście buduje wrażenie realizmu "nieaktorskiego", które odtąd stanie się charakterystyczne dla "nowego kina argentyńskiego".

Mimo efektu naturalizmu Trapero wychodzi poza czystą rejestrację rzeczywistości, tworząc w swoim filmie dystans estetyczny. W opowiadaniu o niesprawiedliwości społecznej, bezrobociu, korupcji policji, realizm Trapera stawia na sceny przykładowe, dokonuje syntezy konkretnego doświadczenia.

źródło: internet