Brian Cox urodził się i dorastał w Szkocji. Bardzo szybko zamarzył o aktorstwie oglądając namiętnie amerykańskie filmy. I to właśnie one były jego celem, a nie angielskie. Podczas pracy w lokalnym teatrze, Cox z fascynacją podpatrywał aktorów przy graniu. Zaczął uczęszczać do szkoły teatralnej w Londynie, po czym dostał angaż w jednym z teatrów brytyjskich oraz w telewizji. Na początku lat 80. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by spróbować swych sił na Broadwayu. Niestety, nie powiodło się, ale został zauważony przez agenta, który kompletował obsadę do filmu „Łowca” Michaela Manna na podstawie prozy Thomasa Harrisa. Cox dostał główną rolę, a film był pierwszym, który traktował o postaci Hannibala Lectera, później odtwarzanego przez Anthony Hopkinsa w „Milczeniu owiec”. W tym czasie Cox grał przede wszystkim w filmach telewizyjnych, a przełomem w jego karierze kinowej okazały się dwa historyczne filmy: „Waleczne serce: Braveheart” (1995) Mela Gibsona i „Rob Roy” (1995) Michaela Catona Jonesa. W drugiej połowie lat 90. Cox wcielał się w postacie policjantów, oficerów, doktorów i ojców. Wystąpił w „Długim pocałunku na dobranoc” (1996) z Geeną Davis, „Kolekcjonerze kości” (1997) z Morganem Freemanem, „Rushmore” (1998) i „The Minus Man” (1999). Interesujące kreacje stworzył w irlandzkim filmie Jima Sheridana „Bokser” (1997) u boku Daniela Day Lewisa i Emily Watson oraz w dramacie „Happiness” (1998) Todda Solondza. Rok 2002 zaowocował kreacjami w takich filmach, jak „Tożsamość Bourne'a”, „The Ring”, „The Rookie”, „25. godzina” i „Adaptacja”. W następnym roku Coxa można było oglądać w kasowym hicie „X-Men 2” (2003), a w 2004 - w epickiej „Troi” Wolfganga Petersena jako Agamemnona, w której wystąpił razem z Bradem Pittem i Orlando Bloomem. Cox wystąpił także w niezależnej produkcji „L.I.E” (2001), za którą otrzymał nominacje do nagrody AFI i Independent Spirit Award. Aktor był również nominowany do nagrody Emmy za rolę w komedii „Frasier”. Wcześniej był zdobywcą tej statuetki za rolę Hermanna Goeringa w filmie „Nuremberg”, za którą był także nominowany do Złotego Globu. Wśród innych telewizyjnych produkcji, w których wystąpił Brian Cox, warto wymienić “Longitude” (2000), “Witness Against Hitler” (1996), “Grushko” (1994), “Sharpe's Eagle” (1993), “Sharpe's Rifles” (1993), “Six Characters in Search of an Author” (1992), “The Cloning of Joanna May” (1992), “The Lost Language of Cranes” (1991), “Murder by Moonlight” (1989). Również na deskach teatralnych Coxowi udało się stworzyć pełne dramatyzmu i napięcia kreacje. Za występy w „Titusie Andronikusie” (1989) oraz w „Rat in the Skull” (1985) otrzymał Nagrodę im. Laurence'a Oliviera dla najlepszego aktora, a za rolę w „The Taming of the Shrew” oraz w „Strange Interlude” – prestiżową British Theatre Association Drama Awards. Aktor jest członkiem Royal Shakespeare Company w Stradford, gdzie zagrał jedną z najsłynniejszych ról w “Królu Learze”. Brian Cox zrealizował swój reżyserski debiut dla telewizji HBO pt. „Oz”. Aktor jest także autorem dwóch książek: „The Lear Diaries” i „Salem in Moscow”, a także współpracownikiem takich czasopism, jak: „The New York Times”, „Esquire”, „Vanity Fair” i „Guardian”. W latach 1968-1986 aktor był mężem Caroline Burt, z którą ma dwoje dzieci. W 2002 roku poślubił Nicole Ansari, z którą ma również dwoje dzieci.