Marek, niedoszły maturzysta, początkujący poeta, nie przystąpił do Powstania, jak wielu z jego kolegów. Został z matką, która postanowiła wydostać się z miasta, by na wsi, u rodziny służącej przeczekać Powstanie.
Tuż przed ewakuacją po raz ostatni zagląda do swego dziecięcego fotoplastykonu, w którym umieszczone są różne rodzinne i narodowe pamiątki. Wybuch pożaru wewnątrz fotoplastykonu powoduje, że sentymentalne pożegnanie Marka z dziecięcą zabawką przemienia się w karuzelę wspomnień, obrazów z teraźniejszości i czyhającej tuż za rogiem koszmarnej przyszłości. Ognie obejmujące rodzinne i narodowe pamiątki są takie same jak ogień trawiący Warszawę...

źródło: internet