Popularny amerykański aktor telewizyjny i filmowy, znany przede wszystkim z kreacji u boku Juliette Lewis w „Urodzonych mordercach” Olivera Stone’a, występu obok Demi Moore w „Niemoralnej propozycji” Adriana Lyne’a, z tytułowej roli w filmie Miloša Formana „Skandalista Larry Flynt” oraz licznych występów w aktorskim duecie z Wesleyem Snipesem.

Urodził się 23 lipca 1961 roku w Midland w stanie Teksas, dorastał w Lebanon w stanie Ohio. Nie miał łatwego dzieciństwa – jego ojciec, Charles Harrelson został skazany za zamordowanie federalnego sędziego Johna Howlanda Wooda. 

Woody Harrelson uczył się sztuki aktorskiej w Hanover College w Indianie, a jako świeżo upieczony absolwent wyjechał do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął karierę, debiutując na deskach Broadwayu w sztuce „Biloxi Blues”. Karierę zaczynał od występów komediowych. Miał szczęście szybko odnieść sukces w swoim kraju dzięki telewizyjnej roli w komediowym serialu „Zdrówko”, z którym związany był w latach 1985-93. 

Kreacja „Woody’ego” przyniosła mu American Comedy Award dla Najlepszego Debiutanta w 1987 roku oraz nagrodę Emmy w 1989 roku (w sumie otrzymał pięć nominacji do tej statuetki).

Jego debiutem na wielkim ekranie był udział w sportowej komedii „Dzikie koty” (1986) z Goldie Hawn i Wesleyem Snipesem. Duet „Wesley i Woody” spotkał się później kilkakrotnie na planie takich produkcji, jak komedia sportowa „Biali nie potrafią skakać” (1991, dwie nominacje do MTV Movie Award), komedia akcji „Pociąg z forsą” (1995), czy „Kumpel do bicia” (1999).

W okresie szczytowej popularności serialu „Zdrówko” pojawiał się na planie takich filmów, jak „Chłodny odcień błękit” (1988) z Seanem Pennem, komedia romantyczna „Doktor Hollywood” (1991) z Bridget Fondą i Michaelem J. Foxem, czy komedia fantasy „Historia z Los Angeles” (1991) z udziałem Steve’a Martina i Chevy’ego Chase’a.

Przełomowym filmem w komediowej dotychczas karierze Harrelsona był słynny romans Adriana Lyne’a „Niemoralna propozycja” (1993) z udziałem Demi Moore, Roberta Redforda i Glenn Close.

Za drugoplanową rolę w tym filmie otrzymał Złotą Malinę i MTV Movie Award w kategorii Najlepszy Pocałunek. 

Kolejne produkcje z udziałem aktora wyznaczają szczytowy okres jego popularności – w 1994 roku zagrał z Kieferm Sutherlandem w komedii akcji „Rodeo w Nowym Jorku” oraz stworzył pamiętny duet aktorski z Juliette Lewis w „Urodzonych mordercach” Olivera Stone’a (dwie nominacje do MTV Movie Award). 

Rok 1996 to występ w komedii „Kręgogłowi”, w thrillerze Michaela Cimino „Dogonić słońce” z Anne Bancroft, zaś przede wszystkim w tytułowej, nominowanej do Oscara i Złotego Globu roli „Skandalisty Larry’ego Flynta”, twórcy „Hustlera” w głośnym filmie Miloša Formana z Courtney Love i Edwardem Nortonem.

Potem przyszedł czas na wojenną „Aleję snajperów” Michaela Winterbottoma (1997), komedię Barry’ego Levinsona „Fakty i akty” z Robertem De Niro i Dustinem Hoffmanem (1997), „Krainę Hi-Lo” Stephena Frearsa (1998), thriller „Palmetto” Volkera Schlöndorffa (1998) i słynny wojenny dramat Terrence’a Malicka „Cienka czerwona linia” (1998).

W 1999 roku powrócił do roli „Woody’ego” występując gościnnie na planie serialu „Frasier”, który przyniósł mu kolejną nominację do nagrody Emmy. W tymże roku dał występ cameo w komedii „Austin Powers 2 – Szpieg, który nie umiera nigdy” oraz pojawił się u Rona Howarda w telewizyjnym filmie komediowym „Edtv” z Matthew McConaugheyem.

Po kilku latach przerwy powrócił dzięki niewielkiej roli w komedii z Adamem Sandlerem i Jackiem Nicholsonem „Dwóch gniewnych ludzi” (2003) oraz udziałowi w komedii kryminalnej „Kasjerzy czy kasiarze?” (2003) z Alicią Silverstone. 

Rok później zagrał u Spike’a Lee w filmie „Ona mnie nienawidzi” oraz dołączył do gwiazdorskiej obsady sensacyjnej produkcji „Po zachodzie słońca” z Salmą Hayek i Piercem Brosnanem (2004), a w 2005 roku wystąpił u boku Julianne Moore w dramacie biograficznym „The Prize Winner of Defiance Ohio”, pojawił się w czarnej komedii „Ciało za milion” z Holly Hunter i Robinem Williamsem oraz zagrał w głośnym dramacie Niki Karo „Daleka północ” z Charlize Theron i Frances McDormand.

W 2006 roku wystąpił w ostatnim dziele Roberta Altmana – muzycznej komedii „Ostatnia audycja”, a rok później wystąpił u boku Kristin Scott Thomas w dramacie Paula Schradera „Facet do towarzystwa” (2007) oraz w wielokrotnie nagradzanym thrillerze braci Coen „To nie jest kraj dla starych ludzi” (2007). Jednym z ostatnich projektów filmowych z udziałem aktora jest obraz „Sleepwalking” (2008), na planie którego ponownie spotkał się z Charlize Theron, sportowa komedia „Semi-pro” (2008) z Willem Ferrellem i wojenny obraz Olivera Stone’a „Pinkville” (2009) z udziałem Bruce’a Willisa.