Kolejna ekranizacja przygód Tarzana jest inna od dotychczasowych sfilmowanych historii z tym bohaterem kultury masowej w roli głównej. Tym razem jego poczynania wpisane są w tragiczną historię Konga, której inicjatorem i sprawcą był król Belgów Leopold II. W 1884 r. uzgodniony został między państwami europejskimi i USA podział Afryki. Leopold II zyskał prawo do zajęcia terenów, które nazwał Wolnym Państwem Kongo. W rzeczywistości nie było mowy o żadnej wolności, wręcz przeciwnie, na miejscową ludność spadły zbrodnie, represje, głód, wyzysk i niewola.
Akcja filmu toczy się mniej więcej w tym samym czasie historycznym. Tarzan jako John Clayton III, Lord Greystoke żyje wraz z żoną Jane w swojej angielskiej posiadłości. Bohater zachowuje się jak lord i tylko zniekształcone, nieco duże dłonie świadczą o jego dzikiej przeszłości. Tarzan otrzymuje propozycję od króla Leopolda II, by udał się z pewną misją do Kongo. Ten odmawia, jednak pod wpływem Amerykanina – George’a Washingtona Williamsa zgadza się na tę wyprawę. Czarnoskóry dyplomata podejrzewa, że w Kongo zaczyna kwitnąć niewolnictwo i wyzysk lokalnej ludności. Wraz z Tarzanem do Kongo jedzie też Jane. Na miejscu wpadają w pułapkę i zostają wplątani w intrygę, która może zakończyć się dla nich tragicznie.
George Washington Williams to postać historyczna. Był to czarnoskóry, amerykański duchowny i historyk, który jako pierwszy pisał o zbrodniach popełnianych na Kongijczykach, wystosował list otwarty do Leopolda II i chciał prowadzić kampanię przeciw jego zbrodniczym poczynaniom. W filmie jest to niezwykle barwna postać, wnosząca sporo humoru. Filmowy Williams jest przedstawicielem rządu amerykańskiego w Londynie. Podczas afrykańskiej wyprawy jest kompanem Tarzana, który potrafi opatrywać rany i świetnie strzelać.
Akcja filmu jest dynamiczna, dominują w niej sceny pościgów i walk. Wplatane są w nie retrospekcje, w których ukazane są losy głównego bohatera od czasów jego niemowlęctwa. Głównym czynnikiem rozwijającym akcję jest fakt, iż Tarzan ma misję do spełnienia. Po pierwsze musi odbić porwaną ukochaną, a po drugie zapobiec niecnym planom chciwego Leona Roma i władcy, któremu on służy.
Film jest przyjemny w odbiorze pod względem estetycznym. Para: Tarzan i Jane zachwycają urodą, wzajemnym uczuciem i oddaniem. Sam główny bohater ma posturę herosa. Aktor przygotowywał się do roli, pracując nad sylwetką. Tarzan to mężczyzna bardzo wysoki, postawny, dobrze zbudowany, silny i umiejący dobrze walczyć, mający dwoistą naturę, cywilizowaną i dziką. Piękne są również zdjęcia ukazujące afrykańskie pejzaże. Sceny z udziałem zwierząt, mimo iż są to obrazy generowane komputerowo, również mogą się spodobać, może z wyjątkiem przesłodzonych powitań Tarzana z przedstawicielami niektórych gatunków. Pewne elementy akcji są mało realistyczne, ale przypominają o tym, że mamy do czynienia z bajką, legendą. Niektóre sceny mogą razić patosem, sztucznością, albo niekonsekwencją (np. kwestia języków, jakimi bohaterowie komunikują się z przedstawicielami miejscowych plemion).
Pewnie do jeszcze innych rzeczy można by się przyczepić, ale jedno jest pewne: „Tarzan: Legenda” to niesamowite widowisko, które wciąga od pierwszych chwil. Walka ze złem przedstawiona jest w sposób logiczny, dynamiczny i ze sporą dawką humoru. W obrazie jest również ukłon w kierunku natury – wyraża się w szacunku do świata zwierząt, które okazują się naturalnym sprzymierzeńcem człowieka w tej walce.
Dobrym pomysłem było nawiązanie do realiów historycznych i pokazanie mechanizmu niewolenia ludności w kolonialnym świecie. Przez to nowa ekranizacja przygód Tarzana zyskała głębię. Nie jest to kolejna prosta bajka o superbohaterze, który zajmuje się walką z wyimaginowanymi przeciwnościami. Jest to ciekawa historia o tym, jak jednostka lub jednostki mogą powstrzymać zło tego świata.
