"Bitwa o Algier" w reżyserii Gillo Pontecorvo (1966) to film, którego tematyka uaktualnia się w każdym dziesięcioleciu, nie tylko dzięki prawdziwie ponadczasowemu stylowi dokumentalnemu operatora Marcello Gatti, ale także dlatego, że jest to jeden z najlepszych i najbardziej obiektywnych filmów o ruchu oporu jaki kiedykolwiek nakręcono i jeden z najlepszych filmów w historii kina w ogóle.

Gdy film wszedł na ekrany we Francji, właściciele kin, w których pokazywano "Bitwę o Algier" najpierw zaczęli dostawać pogróżki o podłożeniu bomby, później ekrany w salach kinowych niszczono za pomocą kwasu siarkowego, a w końcu wprowadzono zakaz jego wyświetlania. Film stanowił dla Francuzów, którzy właśnie wycofali swoje kolonialne wpływy z Algierii, oczywisty problem. Widzowie oglądający w roku 1969 "Bitwę o Algier" w kinach w Montrealu byli regularnie filmowani przez kanadyjską policję, a w krajach takich jak Republika Południowej Afryki film był zakazany. Wycofanie filmu z kin w Brazylii usprawiedliwiano tym, że publiczność mogłaby dostrzec w nim analogie do restrykcyjnych metod policyjnych i tortur praktykowanych w tym kraju.

Taka sytuacja miała rzeczywiście miejsce w sąsiedniej Argentynie - kiedy armia francuska nie stosowała już tortur w Algierii, na zaproszenie junty w Buenos Aires przeprowadziła kursy, a film "Bitwa o Algier" został użyty jako materiał szkoleniowy. W 2003 roku Pentagon zorganizował specjalny pokaz filmu (co teraz nie jest powodem do chluby) dla specjalistów do spraw strategii wobec Iraku.
Te projekcje "Bitwy" sprawiły, że film został uznany za "najbardziej popularny film amerykański w Iraku w 2004 roku". Nawet Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta USA do spraw obrony, zachęcał do jego oglądania "zawsze, gdy rozpatrywane są nowoczesne strategie dotyczące bezpieczeństwa". Wielu filmowców uznaje "Bitwę o Algier" za film, który miał istotny wpływ na ich twórczość - np. John Frankenheimer, Ken Loach, Paul Greengrass, Steven Soderbergh. Co więcej, film jest wymieniany jako ulubiony przez terrorystów Andreasa Baadera, Carlosa Szakala i przedstawicieli ruchów rewolucyjnych takich jak IRA, Tamilskie Tygrysy, Weathermen czy Czarne Pantery.

źródło: internet