Hipnotyczna podróż w krainę nocy. Czterech bohaterów, pochodzących z różnych kontynentów, łączy ten sam problem: każdy z nich nie może spać i próbuje zabić wolno upływający czas niekończącej się nocy. Poznając stan umysłu cierpiących na bezsenność osób, wiodących nocne życie nie z własnej woli, doświadczamy momentu zawieszenia pomiędzy realistycznym światem snu a podobną do snu realnością. Zanurzone w rytmie nocy doświadczenie bezsenności jest w tym filmie dogłębne, stymulujące, jak również rozpięte pomiędzy melancholią a szczególnego rodzaju męczeństwem. Poddane rytmowi nocy ludzkie historie przypominają migoczący obraz w głębokim śnie. Granica pomiędzy snem a realnością jest tu jednak płytka, dzięki czemu bezsenność staje się tym bardziej wciągająca i wszechogarniająca.

Narracja filmu ma charakter fragmentaryczny, ale skrawki ludzkich historii splatają się ze sobą w pełnej skupienia ciszy. Obserwując losy czterech, cierpiących na bezsenność, ludzi zwiedzamy ich własną krainę nocy, a ta okazuje się być dla każdego innego rodzaju więzieniem. Dla jednych jest pełna ciemności i osamotnienia, dla innych strachu i bólu, a w innym przypadku - piękna, marzeń oraz nadziei. Mimo to każda upływająca godzina nocy, choć pokonywana jest przez bohaterów w sposób heroiczny, toruje drogę ku porankowi. Namacalnie odczuwana przez widza nie staje się jednak dla bohaterów wybawieniem. Nieubłaganie zwiastuje spiralę bez końca. Promienie słońca są nie mogą być ulgą skoro zwiastują kolejną bezsenną noc.

źródło: internet