Reżyser, scenarzysta filmowy i aktor. 12 listopada 2008 roku, został ogłoszony najlepszym reżyserem komediowym stulecia na gali Złotych Kaczek, przyznawanych przez Film.

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Jeleniej Górze z roku 1949. Stanisław Bareja ukończył PWSFTviT w Łodzi na kierunku reżyserii w roku 1954, z dyplomem w roku 1974. Jako samodzielny reżyser zadebiutował w roku 1960.

W październiku 1949 roku rozpoczyna studia w PWSFTviT na wydziale reżyserii, które skończył w 1954 roku, lecz nie złożył egzaminu końcowego. Dopiero w 1958 roku przedstawił jako film dyplomowy etiudę pod tytułem "Gorejące czapki"; film ten jednak nie zostaje przyjęty, wskutek czego Barei nie zaliczono pracy dyplomowej. Tytuł magistra sztuki uzyskał dopiero 24 kwietnia 1974 roku po przedstawieniu filmu dyplomowego "Mąż swojej żony" z 1960 roku i złożeniu egzaminu magisterskiego z wynikiem dobry.

Tworzył przede wszystkim komedie, wiele jego filmów znalazło się w czołówce polskiej kinematografii. Był również twórcą wielu seriali telewizyjnych.

Bardzo często, wzorem Alfreda Hitchcocka, pojawiał się w swoich filmach grając epizodyczne role. W swoich filmach obnażał słabości człowieka wynikające zarówno z jego natury jak i będące wynikiem absurdalnej rzeczywistości PRL, w jakiej przyszło żyć bohaterom filmów Barei.

Jego żoną była Hanna Kotkowska-Bareja, krytyk sztuki, która podsunęła mu pomysł filmu "Poszukiwany, poszukiwana".

Stanisław Bareja zmarł na zawał serca. Został pochowany na Cmentarzu Czerniakowskim na warszawskiej Sadybie. 23 września 2006 został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.