Aktor. Do zawodu aktora przygotowywał się w szkole dramatycznej F. Frączkowskiego w latach 1922-23. Debiutował we Lwowie, potem występował też w Kielcach, Grodnie, Lublinie, Warszawie i Łodzi.

W 1938 głośna była sprawa próby samobójczej Nowickiego spowodowanej bezrobociem i krytyczną sytuacją finansową. W 1939 był pracownikiem administracyjnym objazdowych imprez artystycznych. W czasie wojny pracował na terenie ZSRR, m. in. w teatrze w Tobolsku. W 1943 wstąpił do Wojska Polskiego, do I Dywizji im. T. Kościuszki, z którą przebył szlak bojowy do Lublina jako żołnierz i aktor Teatru Żołnierza, następnie Teatru I Armii Wojska Polskiego. Tamże w 1944 został wybrany do sądu koleżeńskiego Tymczasowego Zarządu Głównego ZASP-u.

W sezonie 1945/46 grał w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze, w latach 1946-49 w Teatrze Dolnośląskim we Wrocławiu, 1950-52 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, 1952 w Teatrze Ateneum w Warszawie; w tym samym roku przeszedł do Teatru im. Osterwy w Lublinie, gdzie pozostał też w sezonie 1953/54. W latach 1954-57 grał w Teatrze Nowym w Łodzi, na sezon 1957/58 wrócił do Teatru Wybrzeże. Od roku 1958 wystąpił znów w Łodzi: w Teatrze Nowym, następnie Teatrze im. Jaracza (1964-65) i Teatrze Powszechnym (1966-68). Od roku 1968 do końca życia był aktorem Teatru Rozmaitości w Krakowie.