Boks to nie tylko kwestia siły pięści, ale też psychiki. Walka toczy się na ringu, ale też w umyśle. Nie jest to bezmyślne obijanie się po gębie. Dla Micky`ego Warda „boks jest jak szachy” i jest czymś znacznie więcej niż wymianą ciosów na ringu. „Fighter” jest historią trudnych początków jego kariery sportowej. Micky dopiero powoli pnie się na szczyt. Inaczej niż jego przyrodni brat Dicky Eklund, duma rodziny i sennego amerykańskiego miasteczka, który już dawno spadł z niego prosto w narkotyki, marnując swoją szansę i talent.
Pomimo swoich wad i uzależnienia Dicky (Christian Bale) pozostaje dla młodszego brata trenerem i wyrocznią na ringu. To właśnie on i zajmująca się interesami matka kierują karierą Micky`ego. Niezbyt udaną, ponieważ Micky (Mark Wahlberg) na ringu spełnia rolę raczej „mięsa armatniego” niż boksera pierwszej klasy. Nawet rodzina, pomimo wszelkich wybryków, za bohatera uważa i tak przećpanego Dicka. Matka, siostry i mieszkańcy Lowell wspominają ciągle jego słynną walkę, która była ostatnim znaczącym punktem w jego karierze, zanim stoczył się w opary cracku. Kiedy w miasteczku pojawia się ekipa filmowa HBO, by nakręcić o nim dokument, wydaje się, że jego gwiazda znów ma szansę zabłysnąć. Ale to tylko złudzenie, które zostanie brutalnie rozwiane. Film okazuje się przedstawiać nie historię powrotu, ale upadku dawnego boksera.
Realne szanse na sukces ma za to Micky. Jednak okazuje się, że to właśnie najbliżsi stają się dla niego przeszkodą w jego osiągnięciu. Przepalony crackiem brat, żyjący nierealnymi wyobrażeniami o możliwości powrotu do boksu. Ingerująca w jego życie i karierę histeryczna matka. Dopiero źle ustawiona walka, podczas której Micky zostaje prawie zmasakrowany, i nowa dziewczyna zaczynają powoli otwierać mu oczy na nowe możliwości. Gdy jego starszy brat po awanturze z policją ląduje w więzieniu, a on sam ze złamaną ręką, wydaje się, że wszystko jest już dla nich stracone. Ale w boksie ważna jest nie tylko sprawność fizyczna, ale i silna psychika.
„Never give up in this game, right? Never give up!”
To właśnie ona będzie mu potrzebna, by odciąć się na pewien czas od matki i ostatecznie zdjąć brata z piedestału. Będzie to dla niego trudna, ale i najlepsza decyzja jaką może podjąć. Twarde warunki stawia nie tylko swojej rodzinie, ale i sobie. Dzięki temu uda mu się w końcu zdobyć swoją własną szansę, by znaleźć się na szczycie ringu.
Gdyby „Fighter” był tylko historią kariery Micky`ego Warda nie jestem pewna nawet czy skusiłabym się na jego oglądanie, chociażby dlatego, że nie interesuję się sportem, a już na pewno nie boksem. Tylko rola Christiana Bale`a skłoniła mnie do poświęcenia mojego czasu. I właśnie chociażby dla niego naprawdę warto obejrzeć ten film. On tu nie gra przegranego i zaćpanego boksera: z krzywymi zębami, zapadniętą twarzą, nerwowymi ruchami i narkotycznym uśmiechem. Na ekranie on nim po prostu jest całym sobą. Bale w „Fighterze” po prostu nokautuje nas swoją grą już w pierwszych scenach. Po seansie pozostaje oszołomienie wywołane jego możliwościami i talentem aktorskim.
Poza tym historia Warda naprawdę wciąga, niezależnie od znajomości tematu i historii tego boksera. Może dlatego, że rozgrywa się nieco poza ringiem. Micky dopiero dąży, by znaleźć się na szczycie. Jego brat już dawno się z niego stoczył, stając się wrakiem człowieka i przerażającym widmem sławy dawnego boksera. Micky kiedyś uważał go za bohatera, teraz z jego pomocą sam ma szansę się nim stać. Wszystko dzieje się wokół ringu i pomiędzy nimi, ponieważ mimo różnic i wzajemnych pretensji nadal łączy ich silna braterska więź i wspólna pasja do boksu. I według mnie to właśnie ich zmagania ze sobą, a nie kolejne walki na ringu, są najmocniejszymi punktami „Fightera”.
