Niepozorny, drobny, sympatyczny Michel Bras w ciągu kilku lat z szefa prowincjonalnej knajpy, odziedziczonej po matce, stał się nie tylko właścicielem jednej z najlepszych restauracji na świecie, ale i legendarnym mistrzem kucharskim. W rodzinnym Laguiole w południowej Francji, na zboczu góry z widokiem na krajobrazy departamentu Aveyron zbudował hotelowo - restauracyjny kompleks notowany w katalogu Michelina zaszczytnymi trzema gwiazdkami.

W roku 1999 mistrz Michael postanawia przekazać prowadzenie restauracji synowi Sébastienowi, pracującemu razem z nim od lat. Prosta z pozoru decyzja okazuje się jednak otwierać skomplikowany proces, w którym ścierają się ze sobą dwie twórcze indywidualności. Twórcze dlatego, iż potrawy serwowane przez rodzinę Bras są wynikiem długotrwałej pracy koncepcyjnej, w której precyzyjnie dobiera się składniki potraw, eksperymentuje z technikami ich przyrządzania i sposobami łączenia, dyskutuje w końcu sam sposób podania. Brasowie podnoszą bowiem kuchnię do rangi sztuki, wkładając olbrzymi wysiłek w kreowanie dań, nierzadko poszukując wyrazu własnych życiowych doświadczeń w precyzyjnych manipulacjach smakami i aromatami potraw.

Doskonały plastycznie film przede wszystkim oddaje hołd właśnie artystycznej stronie pracy kucharza. Jednak zgodnie z tradycją francuskiego dokumentalizmu problemowi głównemu towarzyszy tutaj tło, rozbudowane dzięki obserwacyjnej formule filmu. I tak rodzinę Brasów poznajemy nie tylko w dyskusji o pokoleniowym sporze mistrzów, ale także w przedstawionym z wrażliwością codziennym prostym życiu, mówiącym o nich samych tyle, co o egzystencji na prowincji we współczesnej Francji.

źródło: internet