Po „Ocalonym” (2013), „Żywiole. Deepwater Horizon” (2016) i „Dniu patriotów” (2016), Peter Berg podjął po raz kolejny współpracę z Markiem Wahlbergiem, który jest także współproducentem tym razem fikcyjnej historii, jaką duet reżysera i aktora zechciał przedstawić widzom.

Wahlberg wciela się w agenta jednostki specjalnej amerykańskiego wywiadu, Jamesa („Jimmiego”) Silvę, który swoimi umiejętnościami nie ustępuje Jasonowi Bourne’owi. Pomimo oryginalnej kreacji postaci charakteryzującej się wysoką inteligencją i proporcjonalnie niską inteligencją emocjonalną, ten bezwzględny bohater nie powinien wracać na ekrany.

Problem stanowi scenariusz Lei Carpenter, pełen powtarzających się dialogów, szkicowego nakreślenia relacji między bohaterami, chociaż wprowadzenie do głównej akcji zostało odpowiednio rozbudowane. Już jedna z pierwszych scen wskazuje na zagubienie autorki w gatunku. Kiedy Alice Kerr (Lauren Cohen) nakazuje rosyjskiej jednostce „leżicie na pol” przypomina to karykaturalne i kompletnie niepotrzebne odwołanie do „Miss Agent”. Być może Cohen można zaszufladkować jako „dziewczynę z sąsiedztwa”, jednak tę szufladkę Sandra Bullock otrzymała za role w komediach romantycznych (zwłaszcza po sukcesie „Ja cię kocham a ty śpisz” Jona Turteltauba), natomiast emploi Cohen znacznie odbiega od tego wizerunku, stąd podobny tekst w filmie akcji nie ma uzasadnienia.

Szczęśliwie, liczne niedociągnięcia w scenariuszu, rekompensują imponujące pod względem choreograficznym, sceny sztuk walk z udziałem gwiazdy indonezyjskiego kina, Iko Uwaisa. Aktor znany z kultowego już filmu „Raid” (2011) i równie brutalnej, choć już nie tak zachwycającej, kontynuacji, "Raid 2: Infiltracja" (2014, oba obrazy wyreżyserował Gareth Evans), spisał się znakomicie jako informator Alice, który w zamian za azyl, udzieli informacji na temat śmiertelnego cezu będącego w posiadaniu przez terrorystów. Jeśli udział w tej produkcji będzie dla Uwaisa tym, czym rola Jeta Li w „Zabójczej broni 4” Richarda Donnera, zapowiada się interesujący rozdział w amerykańskim kinie sensacyjnym.

Polski tytuł filmu można pomylić z komedią sensacyjną Dennisa Hoppera o tej samej nazwie, jednak produkcja z Eriką Eleniak (jedną z gwiazdek serialowego „Słonecznego patrolu”) i Tomem Berengerem to nie „22 mile”, jak brzmi tytuł filmu Berga po angielsku. Reżyser założył, że tyle będzie liczyć odcinek pomiędzy amerykańską ambasadą a lotniskiem i oprócz struktury filmu to realizacja opowiadająca o wiele bardziej brutalnym bezpośrednim starciu agentów z przeciwnikami, którzy chcą odzyskać eskortowanego niż „16 przecznic” wspomnianego Donnera z Brucem Willisem, Yasiinem Beyem i Davidem Morsem.

Warto wspomnieć o istotnej postaci Bishopa, w którego całkiem dobrze wciela się John Malkovich. Szef zespołu operacyjnego Overwatch, czyli grupy do zadań specjalnych działającej w ukryciu, równie bezuczuciowo jak jego podwładny Silva, przyjmuje stratę w ludziach. W trakcie realizowania misji cały zespół to duchy, a ranni odchodzą bez sentymentów. Podczas operacji zwany Matką, Bishop przewodzi jednostce Silvy, która jest uruchamiana w sytuacji, kiedy dyplomacja i walka bezpośrednia zawodzą i należy użyć żywych maszyn do zabijania podczas wypełniania arcyważnych misji. Opcja ostateczna sprawdza się dzięki wysoko wykwalifikowanym agentom o ponadprzeciętnych umiejętnościach, do których należą także William Douglas III (Carlo Alban wyraźnie zaznaczył swój udział w produkcji) oraz Sam Snow (Ronda Rousey). Podkreślono równouprawnienie – kobiety są równie brutalne, co mężczyźni, jednak scena starcia agentek z Silvą i przesyłką (jak fachowo określany jest bohater Uwaisa) budzi mieszane uczucia.

Wahlberg sprawnie wykreował Silvę jako człowieka nakierowanego na cel. Agresywny, bezkompromisowy, często bywa niezrozumiany przez resztę zespołu. Wymuszonym komizmem jest okraszona scena, kiedy członkowie grupy starają się określić, na co cierpi lider (narcyzm czy zwykłe wypaczenie charakteru). Postać w swoim zamknięciu na uczucia drugiego człowieka przypomina Bena Afflecka jako tytułowego „Księgowego” (2016, reż. Gavin O’Connor), zwłaszcza, że dotrzeć do Jamesa potrafi jedynie Alice. Cohen nie wychodzi spoza roli twardej kobiety, jaką wypracowała na planie serialu „The Walking Dead” i nie zapowiada się, aby aktorka miała szansę zagrać kogoś skrajnie innego.

Berg to mistrz skrótów. Absurdalny scenariusz Lei Carpenter jest pełen nielogicznych sytuacji, a powtarzające się dialogi nie pomagają w odbiorze efektu końcowego. Również montaż Melissy Lawson Cheung i Colby’ego Parkera Jr. rozczarowuje dzieląc sceny pierwszego starcia przesyłki z wrogami oraz próbę równoczesnego ukazania nadzoru centrali nad transportem informatora na lotnisko. O ile Lawson Cheung zastosowała ten sam rodzaj dzielenia ciekawych wątków w serialu „Unsolved”, to Parker Jr. współpracował już z Bergiem na planach „Ocalonego” i „Żywiołu…”. Zdjęcia Jacquesa Jouffreta (współpracującego przy kolejnych produkcjach Jamesa DeMonaco z serii „Noc oczyszczenia”) zyskują przy tym zabiegu cięć efekt wartkiej akcji i chociaż są odpowiednie dla gatunku i przedstawianej fabuły, to jednak rozpraszają, uniemożliwiając wczuć się w sytuację ściganych agentów lub bezradnie ich obserwującej centrali. Uzupełnieniem kadrów jest dopasowana muzyka Jeffa Russo.

Wydanie dvd zawiera wybór scen, zwiastun i zapowiedzi. Opracowanie przedstawia wprowadzenie do wydarzeń, a także szczegółowo wyjaśnia genezę filmu, od spotkania reżysera z Carpenter, pomysł na film, szkic na bazie którego powstał scenariusz oraz inspiracje autorki: „Wróg numer jeden” (2012) w reżyserii Kathryn Bigelow oraz „Monachium” Stevena Spielberga. Trudno odnaleźć echa tych produkcji w produkcji Berga i Wahlberga, dla którego wzorem był Tommy Lee Jones w „Ściganym” (1993) Andrew Davisa, który nota bene napisał scenariusz, wyreżyserował i zagrał w westernie o znamiennym polskim tytule „Eskorta” (2014). Zawarto także opinię Cohen na temat produkcji i przygotowań do roli.

Recenzja powstała dzięki współpracy z Monolith Video - dystrybutorem filmu na DVD.