Miłość i wojna – to połączenie zawsze owocuje silnym wzruszeniem w kinie. "Casablanca", "'Przeminęło z wiatrem", "Angielski pacjent" i wiele, wiele innych - na wszystkich wojennych romansach popłakujemy w chusteczkę i przeżywamy głębokie katharsis. Są tacy, którzy nie lubią tego typu wyciskaczy łez. Ja się do nich nie zaliczam, dlatego też z prawdziwym zachwytem obejrzałam film pt. ''Pokuta''.

Film nakręcony na podstawie powieści jednego z najpoczytniejszych współczesnych powieściopisarzy, Brytyjczyka Iana McEwana, rozpoczyna się sielankowo. Jest lato roku 1935. W wielkiej posiadłości państwa Tallis czas płynie wolno, a upał sprzyja nudzie i rozdrażnieniu. Trzynastoletnia Briony Tallis, początkująca pisarka, jest świadkiem zbliżenia swojej siostry Cecilii z młodym ogrodnikiem. Obdarzona bujną wyobraźnią dziewczynka interpretuje fakty po swojemu i gdy jej kuzynka zostaje zgwałcona, oskarża o to niewinnego Robbiego. Miłość między nim a Cecilią nie ma szans na spełnienie - chłopak trafia do więzienia, z którego wychodzi trzy i pół roku później tylko po to, by trafić na front. Mamy więc rozłąki ciąg dalszy. Osiemnastoletnia Briony natomiast zaczyna zdawać sobie sprawę z krzywdy, jaką wyrządziła i w ramach zadośćuczynienia zostaje pielęgniarką. Praca w szpitalu i kontakt z wojną będą dla niej prawdziwą szkołą życia, jedyną ucieczką będzie natomiast pisanie.

Początkowe sekwencje rozgrywające się w atmosferze ciszy przed burzą zostały przepięknie nakręcone. Soczyste kolory, delikatna mgiełka, leniwy nastrój i cudowna Keira Knightley zachwycają i usypiają czujność widza. Druga połowa filmu jest wyraźnym kontrastem: brud i ohyda wojny zostają ukazane z perspektywy Briony i Robbiego. Podobnie jak w ''Przeminęło z wiatrem'' piękne kolorowe obrazki zostają zmiecione przez wicher historii. Duże wrażenie robią nakręcone z rozmachem i realizmem sceny oczekiwania wojsk brytyjskich na ewakuację.

Film ''Pokuta'' ma, oprócz wzruszającej i ciekawej fabuły, wiele innych zalet. Przede wszystkim ciekawą narrację – widzimy te same wydarzenia rozgrywające się kilka razy, z różnych perspektyw; chronologia jest zaburzona, czasem nawet okazuje się, że pewne sytuacje nigdy nie wydarzyły się w rzeczywistości. Aktorzy grają na równym, bardzo dobrym poziomie, szczególnie w pamięć zapada James McAvoy jako rozbrajający Robbie. Nawet Keira Knightley, którą zawsze podejrzewałam o brak jakichkolwiek umiejętności aktorskich, wypada w ''Pokucie'' bardzo przekonująco. O zdjęciach już wspomniałam - są naprawdę mistrzowskie. Muzyka grana w takt uderzeń palców pisarki w klawisze maszyny do pisania doskonale ilustruje fabułę.

Oczywiście jest w filmie parę niedociągnięć – sekwencje wojenne za bardzo się rozłażą, gdy wybucha wojna, film nieco traci na spójności. Ale historia sióstr Tallis i Robbiego wciąga do tego stopnia, że na niedociągnięcia nie zwraca się uwagi. Co tu dużo mówić – ''Pokuta'' to piękny, wzruszający film o miłości. Jeśli ktoś preferuje kino akcji czy horrory niech trzyma się z daleka. Resztę czeka obowiązkowa wyprawa do kina.