Aktor filmowy i teatralny, który w szerokiej świadomości widzów zapisał się przede wszystkim jako Leszek Górecki – główny bohater serialu "Daleko od szosy".

Urodził się 9 października 1950 roku w Pszczynie. Studiował na Wydziale Aktorskim PWSFTViT w Łodzi, którą ukończył w 1972 roku. Rok później zadebiutował na deskach Teatru Ziemi Krakowskiej w Tarnowie, w roli Parysa w "Romeo i Julii" (1973). Później przez pięć lat występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, a następnie był aktorem scen warszawskich teatrów: Komedii (1979-81), Dramatycznego (1981-84), Nowego (1988) i Powszechnego (od 1990 roku). Za stworzoną na deskach tego ostatniego, epizodyczną rolę Stiepana w "Ożenku" Andrzeja Domalika, wg Mikołaja Gogola otrzymał nagrodę na 35. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.

Jego debiut ekranowy nastąpił jeszcze za czasów studenckich, kiedy pojawił się w jednym z odcinków popularnego serialu "Doktor Ewa" z Ewą Wiśniewską w roli głównej oraz na dużym ekranie, w kostiumowym filmie dla dzieci i młodzieży "Pierścień księżnej Anny" Marii Kaniewskiej (oba 1970).

Kolejne lata przyniosły role kształtujące pewien archetypiczny wizerunek bohatera, którego Stroiński stał się ucieleśnieniem – młodego człowieka poddanego społeczno-obyczajowym przemianom związanym z migracją na linii wieś-miasto.

Zarówno pamiętna kreacja Leszka w "Daleko od szosy" Zbigniewa Chmielewskiego (1976), jak i pierwszoplanowe role u Waldemara Podgórskiego ("Pójdziesz ponad sadem" 1974, "Wesela nie będzie" 1978) dotyczyły właśnie awansu społecznego związanego z wspomnianym wyżej zjawiskiem.

Udało mu się częściowo przełamać ten stereotyp, dzięki ponownej, również serialowej roli u Chmielewskiego w historycznej produkcji "Blisko, coraz bliżej" (1986) oraz dzięki świetnej kreacji ojca-alkoholika w "300 milach do nieba" Macieja Dejczera (1989).

Często grywał u Macieja Wojtyszki ("Synteza" 1983, "Mistrz i Małgorzata" 1988). To właśnie na planie jego "Yachtu" (1989, w ramach cyklu TV "Kawalerki") po raz pierwszy partnerował na planie Gabrieli Kownackiej. Para zagrała później razem w komedii "Dzieci i ryby" Jacka Bromskiego (1996), zaś przede wszystkim stworzyła doskonały duet mąż-żona w obu seriach słynnego serialu Juliusza Machulskiego "Matki, żony i kochanki" (1995, 1998).

W pamięci zapisały się również wspólne występy Stroińskiego z Piotrem Machalicą ("Nieznana opowieść wigilijna" 2000, "Kameleon" 2001), Jerzym Stuhrem ("Historie miłosne" 1997, "Tydzień z życia mężczyzny" 1999, nominacja do Orła) oraz ostatnio, z Jadwigą Jankowską - Cieślak ("Co słonko widziało" 2006 i "Rysa" 2008 Michała Rosy, Wyróżnienie Honorowe na FPFF w Gdyni).

Grał u Stanisława Różewicza ("Szklana kula" 1972), Andrzeja Wajdy ("Wielki Tydzień" 1995), Roberta Glińskiego ("Wszystko, co najważniejsze..." 1992), Jerzego Sztwiertni ("Oszołomienie" 1988) i Piotra Łazarkiewicza ("Pora na czarownice" 1993).

W ostatnich latach, prócz głośnych kreacji u Rosy, ponownego spotkania z Maciejem Wojtyszką na planie "Ogrodu Luizy" (2007), roli fryzjera w znanej komedii kryminalnej "Ciało" (2003) i "księdza" w "Lekcjach pana Kuki" Dariusza Gajewskiego (2007), dał znaczące występy w serialach telewizyjnych: jako dyrektor teatru w "Twarzach i maskach" Feliksa Falka (2000), radny Wacław Buczek w "Stacyjce" Radosława Piwowarskiego (2004), aspirant Metyl w "PitBullu" Patryka Vegi (2005-2006) i Adam Niemiec, szef Kancelarii Premiera w serialu "Ekipa" Agnieszki Holland, Kasi Adamik i Magdaleny Łazarkiewicz (2007).

W 2002 roku otrzymał Złoty Jantar podczas Koszalińskich Spotkań Filmowych "Młodzi i film" za drugoplanową rolę w filmie "Moje miasto" Marka Lechkiego, powstałym w ramach znanego cyklu debiutów "Pokolenie 2000".

W latach 1992-94 był aktorem słynnego, telewizyjnego Kabaretu Olgi Lipińskiej.

Stworzył kilkadziesiąt kreacji dla Teatru Telewizji, szczególnie często pojawiając się w telewizyjnych spektaklach dekady lat 90-tych.