Aktorka filmowa i teatralna. Jako kobieta obdarzona niezwykłym seksapilem, w latach 80-tych była jedną z czołowych amantek polskiego kina.

Urodziła się 19 września 1953 roku w Bydgoszczy. Po maturze przez dwa lata występowała w Teatrze Pantomimy we Wrocławiu. Studiowała na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie, który ukończyła w 1977 roku. Tuż po studiach dostała angaż w Teatrze Narodowym, w którego zespole pozostała do 1984 roku. Stworzyła tam m.in. kreację Księżniczki w „Śnie Srebrnym Salomei” Juliusza Słowackiego.

Już w czasie studiów pojawiała się w epizodycznych rolach w telewizji („Telefon” 1974, „40-latek” 1975-76, „Lalka” 1977, „Parada oszustów” 1977). Na dużym ekranie zadebiutowała w 1977 roku, rolą w polsko-jugosłowiańskim „Zapachu ziemi”. W kolejnych latach, poza udziałem w „Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy” Jerzego Sztwiertni, rolą u Ryszarda Bera w „Hotelu klasy lux” (oba w 1979) i dwoma większymi występami u Krzysztofa Rogulskiego („Przed odlotem” 1980, „Wielka majówka” 1981), wystąpiła w dwóch węgierskich produkcjach: „80 huzarów” (1978) i „Inne spojrzenie” (1982) z Jadwigą Jankowską-Cieślak. Szczególnie kreacja w tym drugim przyniosła jej uznanie krytyki. Szapołowska powoli stawała się gwiazdą, co ułatwiały jej liczne propozycje ciekawych występów filmowych.

W 1982 roku zagrała żonę „Wielkiego Szu” w filmie Sylwestra Chęcińskiego, rok później pojawiła się obok Ewy Błaszczyk na planie słynnego „Nadzoru” Wiesława Saniewskiego (1983) oraz zjednała sobie rzesze fanów dzięki roli Lizy w popularnych „Latach dwudziestych…latach trzydziestych…” Janusza Rzeszewskiego (1983).

W 1984 roku po raz pierwszy miała okazję współpracować z Krzysztofem Kieślowskim, tworząc znakomitą kreację w obrazie „Bez końca”, w 1985 zagrała u Magdaleny Łazarkiewicz w telewizyjnym filmie „Przez dotyk” z cyklu „Kroniki domowe”, zaś w 1986 roku wzięła udział w głośnym, kostiumowym „Magnacie” Filipa Bajona. Największą kreacją Szapołowskiej tamtych lat była rola Magdy w „Krótkim filmie o miłości” Krzysztofa Kieślowskiego (1988, Nagroda dla Najlepszej Aktorki na FPFF w Gdyni, nagroda na MFF w Chicago).

Międzynarodowy sukces filmu umożliwił aktorce liczne występy w zagranicznych produkcjach – na przełomie dekad wystąpiła m.in. u Marka Belocchia w nagrodzonym na Berlinale filmie „La Condanna” (1990), w niemieckiej produkcji „Żegnaj cudzoziemko” (1991), włoskim „Placu hiszpańskim” (1991, Nagroda im. Ennio de Flaiano), czy w „Dzikiej namiętności” (1992).

W kraju pojawiła się z kolei w tytułowej roli w „Pięknej nieznajomej” Jerzego Hoffmana (1992, koprodukcja polsko-rosyjska) z Nikitą Michałkowem, jako matka w „Kronikach domowych” Leszka Wosiewicza (1998), w pamiętnej roli Telimeny w ekranizacji „Pana Tadeusza” Andrzeja Wajdy (1999, Orzeł).

W 2003 roku wzięła udział w niezależnej, nagrodzonej Grand Prix w Gdyni, produkcji „Warszawa” Dariusza Gajewskiego, rok później – w głośnym obrazie „Karol. Człowiek, który został papieżem” (2004).

W latach 2005-2006 uwodziła Pawła Małaszyńskiego na planie serialu „Magda M.”, w późniejszym czasie kontynuowała występy na małym ekranie, wcielając się w rolę Danuty w „Kochaj mnie, kochaj!” (2006).

W 2006 roku zagrała w znanej produkcji „Tylko mnie kochaj” Ryszarda Zatorskiego, zaś w 2007, razem z Beatą Tyszkiewicz wcieliła się w rolę sprzątaczki w komedii Stanisława Tyma „Ryś”.

Aktorka czterokrotnie zdobyła Złotą Kaczkę dla Najlepszej Aktorki Sezonu (w latach 1984, 1985, 1989 i 1999). Dwukrotnie otrzymała tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na festiwalu w Łagowie, zaś w 1997 roku, podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd.

Ostatnio pojawiła się w fabularnym filmie telewizyjnym „Jutro idziemy do kina” (2007).

W 2005 roku wydała książkę „Pocałunki”, będącą zbiorem opowiadań zawierających spostrzeżenia autorki na różne sfery i dziedziny życia.